Jariger

1 juli 2016

Vandaag deden we zijn verjaardag nog eens dunnetjes over. 

Zijn zus en zwager kwamen langs en we hadden bedacht er een heus partijtje van te maken. Met cadeautjes, iets te drinken met een gebakje én een uitje.

Tegen half twee waren we bij Museummolen De Nieuwe Palmboom.

Gewapend met tickets, een dekentje en regenponcho's.

Want het zomerweer dat we erbij dachten toen we dit verzonnen, was er vandaag niét bij.

Bij fluisterboot de Liedewij werden we verwelkomd door schipper Rinus.

Hij zou ons over het water van Schiedam leiden. 

Hiermee zouden we in de voetsporen treden van De Enige Echte Sinterklaas Bram, die in tweeduizendennegen de landelijke intocht vanuit Schiedam verzorgde. Ik weet nog goed dat ik later op die dag de TV-uitzending terugkeek en dacht: "Verhip, zo vanaf het water is Schiedam best een prachtige stad. Wat een mooie plaatjes!"

Kijk ze staan. Klaar om te water te gaan.

'De stad Schiedam is rondom een dam gebouwd, een dam die dateert uit 1250 en als bescherming tegen de zee-invloed is gebouwd. Er vonden veel activiteiten plaats rondom deze dam, die hoofdzakelijk met de scheepvaart te maken hadden. Er ontstond zodoende rond de dam al snel een nederzetting, en Schiedam was geboren. 

De stad kreeg voornamelijk dankzij de jenever landelijke bekendheid. Er stonden ruim 400 branderijen rond 1880, waarvan er nu nog slechts vijf over zijn. Dit stukje historie is goed terug te zien tijdens een Rondvaart Schiedam.'

Iedereen aan boord? Wegwezen dan maar.

De dames voor en achter ons sjorden zich in een poncho. Geen idee waarom, want het bleef wonderbaarlijk droog de hele route.

Het enige water dat er viel, was hun spraakwater. Zoals tante later niet bepaald fluisterend rondtoeterde: "Die hadden beter op een terrasje kunnen gaan zitten."

Intussen luisterden wij naar wat gids Jenny ons te vertellen had. En dat was veel én boeiend. 

Het werd ruim een uur genieten van een mooie tocht door de grachten en havens van Schiedam.

De stad die vooral bekend is om haar jenevergeschiedenis. Langs de vele monumenten zoals de branderijen, mouterijen, pakhuizen en molens.

Wat is er eigenlijk veel bewaard gebleven. 

Ik ben eigenlijk nooit zo heel enthousiast over 'mijn stad', maar dit hebben ze goed gedaan.

Broer en zus haalden herinneringen op. De andere drie spijkerden hun algemene kennis bij.

Hier en daar deden we wat rek- en strekoefeningen, omdat we anders niet heelhuids onder de bruggen door zouden komen.

Dat bleek nog reuze-spannend te zijn. In plaats van 'een-klein-beetje-bukken-en-pas-op-je-hoofd', ging ze voor de zekerheid maar gestrekt over de tafel. Je weet tenslotte maar nooit.......

Het leverde in elk geval grappige foto's op.