Het huisje in het bos

Ik had het er pas al over.

Onze kinderen hebben zich ontpopt tot Huisjeskinderen. Ik heb me daarmee verzoend. Voorlopig.

~ Grappig, ons huisnummer thuis is ook ons huisnummer op vakantie. ~

Ze willen zwemmen, oké, maar ze willen ook een tablet om te gamen en wifi. 

~ Na twee jaar starten we opnieuw 'de multi' in het doolhof. ~

Ze willen stopcontacten waar ze hun gulzige apparaat wanneer ze maar willen in kunnen pluggen.

~ Welk briljant plan zit hij hier uit te denken? ~

Dus kwamen we onze tweede vakantieweek terecht in het Huisje in het bos in Brabant.

Waar we al een keer of vijf eerder waren. Op hun verzoek, want "het is daar leuk".

~ De Duivelsknoop. Het was duivels-lastig. ~

~Uit elkaar halen, om bij het logrolletje te komen, ging nog wel. ~

~ Maar we kregen hem nooit meer in elkaar. ~

Ook dit werd een heerlijke week. 

~ Ik kocht honing langs de kant van de weg. ~

Op de momenten dat de jongens geen zin in actie buiten de stenen muren hadden, pakten Wim en ik de fiets en struinden de hele omgeving af.

~ We maakten een puzzel die we tenminste wél snapten. ~

De laatste keer dat we hier gefietst hadden, zat Jongste nog bij ons voor op de fiets.

~ Die duif is dood meneer! ~

Dus alles voelde weer als nieuw hier.

De omgeving leent zich er prima voor. Het is er prachtig en via allerlei kruipdoor en sluipdoor routes hebben we veel gezien.

Jongste kregen we het huisje uit door hem mee te nemen naar de kermis van Eindhoven.

Ongeveer honderd attracties stonden er.

Allemaal een beetje groter en spannender dan hij thuis gewend is.

Hij werd er een blij jongetje van.

Als afsluiting kreeg hij churros.

Ik rende hier deze week drie keer een rondje. Het ging heerlijk.

Een beetje dwalen over onbekende (bos)paadjes en maar zien waar je uitkomt.

Blij dat ik het weer kan.

Deze knager kwam elke dag langs om de bomen en struiken in de buurt leeg te roven.

Onverwacht kwam opa een dagje langs. Het werd een gezellige dag.

De multi op het park hadden we uiteindelijk dit keer wél weten te volbrengen. Alle waypoints werden gevonden. Maar na een klein half uur zoeken in het bos moesten we toch de strijd om de cache opgeven.

Na ons werd hij wel door anderen gevonden. Wat deden we verkeerd? Frustratie alom.

We analyseerden de foto's en gingen met opa terug naar de juiste plek. Met vijf man prikten we de hele omgeving af. Niets. Hoe kan dat nou??
Nog één keer pakten we de foto's er bij en verkleinden we ons zoekgebied. Hier móest het echt ergens zijn.

Toen bleken we er boven op te staan. Joechée, gevonden! Eindelijk.......hadden we wel verdiend vonden we, na alle inspanningen.

Een hele mooie plek, vlak naast het park.

We dronken er afval-thee en appeltaart-thee.

Ik kocht er verjaardagscadeautjes.

Als souvenir namen we deze mee. Best goed te eten, maar nou ook weer geen delicatesse.

Toen zat het er weer op.

Het was een fijne week.