Dat is niet verkeerd, daar niet van, maar wel enorm wennen. Gut, wat moeten we ineens weer veel.
Ik vind het nog niet leuk. Hoop dat het snel went.
Nog één keer achterom kijken dan maar. Terugkijken naar die lange mooie zomermaand die augustus dit jaar voor ons was.
Een half uur geleden arriveerden we bij ons huisje in de heuvels. De heren doken samen het zwembad in en wij het terras op. Biertje, wijntje, bitterballen en de zon. Ik zeg: de vakantie is begonnen!
Af en toe liep ik naar het speeltuintje bij ons achter. Daar was het wifi-bereik erg goed, zodat ik berichtjes achter kon laten voor het thuisfront.
In de heuvels recht voor me was een luchtballon neergestreken en ik was er getuige van dat hij opnieuw het luchtruim in ging. Hij scheerde vlak boven me langs. Dar ik daar nou geen plaatje van heb gemaakt hè? Ik heb zo gefascineerd zitten kijken dat ik er niet aan dacht. Dat gebeurt niet zo vaak.
Ik zat daar ook wel eens na tienen in het stikdonker.
Wat een kwalitatief slechte foto is dit, maar hij doet wat met me en dus bewaar ik hem.
Langs de kant van de weg vind je nu de mooiste dingen. Nee, niet langs de kant van de voortuin van mijn buurman, nee gewoon, naast de supermarkt.
En dag na thuiskomst vieren we met elkaar dat Oudste nu 14 jaar is. Met zijn favoriet: appeltaart.
Een dag na thuiskomst is dit ook hier een vertrouwd beeld, net als bij jullie thuis.
Op de laatste vakantie dag van Wim doen we een rondje duinen. Kijkduin en Den Haag.
Het Strandjuttersmuseum.
Op de hoogste duintop worden we gezandstraald.
Deze cache vinden we bij de Egelopvang.
We sluiten de flinke wandeling af op het terras van De Kust. Genoten!
Eenmaal thuis is het tijd om wat klussen op te pakken. Dit is de eerste. De tuintafel en banken in de transparante beits zetten.
Afgelopen zaterdag ving ik een gesprek op. "Leuk hoor, al dat steigerhout hier (op het terras van een voetbalkantine), maar dat is echt waaibomenhout. Rot binnen een jaar zo weg. Dan kun je nog smeren en lakken wat je wilt, maar dat houd je niet tegen."
En bedankt. Heerlijk zulke opbeurende woorden. Maar weet je, ik geloof er in. Onze set staat er voorlopig strak bij. We zullen zien.
De voorganger van deze film is my all time favorite. Dus dit keer gaat Jongste eens met mij mee.
Op een zwoele zomeravond fietsen we een rondje door de polder en stuiten op deze dieren met een identiteitscrisis. Ben ik een paard of toch een koe?
Niet goed te zien, maar het paard rechtsachter draagt een deken, met een zebraprint.
Wat is het toch fijn als de avonden nog lang genoeg zijn om na het eten een rondje te kunnen fietsen. We doen het vaak.
Het is mooi in onze "achtertuin".
De trainingen beginnen weer. Met nieuwe, wéér grotere voetbalschoenen. Die tegenwoordig niet meer zwart zijn, maar hele kekke kleurtjes hebben.
'Onze' schaapskudde.
We doen een logeerpartijtje en gaan een uurtje bowlen.
Ludiek. In dit barrel, achter in de industriewijk, zit er ook eentje verstopt. Dat was nog een helse zoektocht, maar uiteindelijk vond ik hem gelukkig, de cache.
Zo'n beetje elke tien dagen gaan we kijken bij het nestje kittens. De oogjes gaan open, ze gaan op hun pootjes staan, waggelen, lopen, springen. Ze leren dat ze hun behoeftes op de kattenbak moeten doen. Moeder Rosa laat ze steeds minder melk bij haar drinken, zodat ze ook kunnen ondervinden wat vaster voedsel is dat ze van de baas krijgen. Dan gaan ze spelen, achter balletjes aan rennen en laserlampje volgen.
Ze zijn geweldig leuk. Alle drie. Lange tijd kunnen de heren niet kiezen welke straks met ons mee naar huis gaat.
Inmiddels is de keus gemaakt.
In de laatste vakantieweek van Jongste is zijn vader ook 1 dagje vrij. We besluiten het er nog een keer van te nemen.
We gaan naar het Aviodrome en komen tijd te kort. Wij doen echt overal het licht uit, en ook hier vertrekken we pas na sluitingstijd.
Dit was een avontuur voor iemand met hoogtevrees. Twee torens. Met open trappen. Had ik al gezegd dat ze hoog waren?
Hoe meer je stijgt hoe meer de trappen gaan wiebelen. Vreselijk vond ik het. Maar ik had een missie. Boven in één van de twee ligt er weer eentje. De mannen geven het op en gaan beneden in het gras liggen. Dat is lekker dan.
Maar het lukt me. Ik vind hem.
Ons logeerkonijn Walter komt voor twee weken inwonen. Gezellig hoor.
Zo zie je eruit als je een kwartiertje door allerlei rioolbuizen heen en weer kruipt. Gelukkig staat er geen water in.
We hebben samen een paar leuke uurtjes in het Klauterwoud.
Dan doen we nog maar een logeerpartijtje. Plan was om naar een buitenbad te gaan, maar juist vandaag slaat het weer om. Met drie jongens hang ik een middag rond in een binnen zwembad.
Voor het eerst sinds jaren ga ik banen zwemmen, totaal ruim 1,3 kilometer. Het voelt goed en is lekker. Ik neem me voor om dit vaker te gaan doen.
Dan begint ook de voetbal-beker-competitie. Omdat de vaste keeper nog niet heeft getraind wordt hém gevraagd zijn keepersbroek nog eens aan te trekken. Hij doet het en wat doet hij het weer goed.
Zo sluiten we de achtste maand van dit kalenderjaar af. Op naar september.