maandag 30 september 2013

De puber

Hij eet het liefst beschuitjes en croissantjes als ontbijt en patat of shoarma als avondeten.


Hij heeft grotere voeten dan ik.
'Voetbal International' is zijn favoriete TV-programma en hij kijkt het altijd samen met zijn Pa. 
Hij begrijpt niet waarom hij om kwart over tien naar bed moet.

Dat is omdat hij niet begrijpt waarom we ook gewoon even een uurtje willen hebben       zonder hem.
Dat is omdat hij niet begrijpt waarom iemand überhaupt iets zonder hem zou willen         doen.
Op zijn kamer verzamelt hij serviesgoed. Pas als hij zelf misgrijpt, komt hij het in fases in de keuken brengen.

Als er ergens een spin is en W is er niet roep ik hem om hem dood te slaan. Of om een nieuwe limonadefles open te draaien.

Aan het eind van een lange luie zondag roept hij me van bovenaf toe. Hij wil gaan douchen en is op zoek naar zijn pyjama. En als hij die niet kan vinden, roept hij om zijn moeder. "Mam, waar is mijn pyjama?" DIE HEB JE NOG AAN!

Net als je denkt dat ie z'n schoolleven verkloot, zet hij het eigenhandig weer op de         rit. 


In huis gaat hij nergens heen zonder zijn IPhone, maar buitenshuis neemt hij hem nooit mee.

Ondanks dwingende adviezen van ons, de tandarts en de ortho vindt hij tandenpoetsen     nog steeds tijdverspilling. Ongewild bewijst hij onze portemonnee daarmee een grote       dienst, want zolang dat niet in orde is, komt er geen beugel.

Zijn Facebookpagina blijft onaangeroerd; dat vindt hij allemaal maar gedoe.

Soms krijg ik een briefje van hem en als ik geluk heb kan ik het ontcijferen.

~ Hoi. We gaan naar stad met tram dus hier is geld omdat ik met tram gaat.
We gaan naar R'dam West bij iemand chillen. ~

Hij zou het liefst z'n dagen doorbrengen met FIFA en GTA spelen en chips eten.

Kleding vindt hij nog steeds niet belangrijk. Nou ja, kleding op zich natuurlijk wel, maar niet wat vóór kleding. Hij zal ook nooit zeggen dat zijn schoenen slijtageplekken beginnen te vertonen. Pas als de gaten er in vallen vraagt hij bescheiden of hij nieuwe kan krijgen.


Alleen over nieuwe voetbalschoenen is hij erg uitgesproken: veelkleurig moeten ze zijn.


Hij heeft me al wel tien keer gezegd dat ie zodra het kan, zijn rijbewijs gaat halen. Om samen met zijn Pa het land door te kunnen reizen voor voetbalwedstrijden.

Ik heb nog geen idee wat ik daar van vind. 

Hij is echt niet te harden 's ochtends als hij te weinig geslapen heeft. Vooral zijn broertje moet het dan ontgelden.

Maar hij smelt als hij zijn neus in de vacht van ons nieuwe gezinslid drukt en knuffelt hem regelmatig helemaal plat.


Momenteel weet hij nog niet wat hij later worden wil. Wèl weet hij dat hij niet de HAVO gaat doen, maar een MBO-opleiding. De richting verzint hij er het komende anderhalf jaar nog wel bij.

De laatste weken voeren we op onverwachte momenten, op zijn initiatief, hele leuke gesprekken. Ik neem er de tijd voor en geniet.

Hij is van ons.