I'd like to introduce you to someone :-)

Zijn naam is Pita. Althans, zo heet zijn voorbeeld-grote broer.
Ik heb hem zelf gemaakt.  

Een tijdje terug was ik op school zijdelings betrokken bij het Project Muizenhuis
van 2 groepen. Als in: ik ruimde daar de zolder op, kwam met allerlei overbodige troep bestemd voor de container beneden en kon het zo bij een juf inleveren. Want zij kon het zo goed gebruiken voor haar knutselproject. 

Toen het af was heb ik met verbazing gekeken naar alle creaties, met zoveel fantasie en zorg in elkaar gezet........

Omdat Het Muizenhuis bewoners nodig had hielp ik mee zoeken naar allerlei patroontje van handgemaakte muisjes. Vilt, stof, van fimoklei, gehaakt, gebreid.
Er waren wel mogelijkheden.

Inmiddels was de sjaal af en toen dacht ik, ik maak een muisje. Waarom een muisje?

Nou, ik had er een haakpatroontje van. Logisch. Tot zover mijn gecompliceerde creatieve denkprocessen.
Haken. Zou ik dat nog kunnen?

Ik had nog nooit een knuffel gemaakt. Ik heb sowieso volgens mij nog nooit iets in elkaar gehaakt. Eén van de belangrijkste leermomenten die deze handwerkervaring me in ieder geval opleverde, is dat ik heel slecht ben in het volgen van patronen. Het begon al bij de eerste zin: "Maak een verstelbare ring en haak 6 vasten in de ring." Even dreigde ik direct af te haken. Maar er blijken nog meer kneuzen zoals ik te zijn. Wij worden echter op onze wenken bediend, want op het www staan zelfs voor mij begrijpelijke aanwijzingen.
Het grootste gedeelte van Pita ontstond dus door proberen, uithalen en nog eens proberen. Vallen en opstaan.

Maar ik moet zeggen, het is wel heel bijzonder, om zo'n wezentje uit je eigen handen te zien groeien. Je steekt je hart en ziel erin, en je creativiteit en je frustratie en je verwondering als het plotseling toch lukt... en naarmate je ziet groeien wat je doet, kun je niet voorkomen dat je gaat nadenken over de persoonlijkheid van het beest...... en voor je het weet ontstaat er een heel karaktertje.

Wessel is er helemaal weg van. Hij voelt het aan, als iets echt met liefde in elkaar is gezet. Pita was eigenlijk bedoeld voor zijn kamer, maar kijk nou naar dat lachende snuitje.
Van nu af aan woont er dus een 15 centimeter hoog katoenen muisje op onze keukenkast, dat vriendelijk naar je glimlacht als je langs loopt.

Zodat je terug kunt glimlachen. Van binnen en van buiten.

His name is Pita.