De appel en de boom

Drie jaar geleden ontdekte Oudste de tuincentra. 

Wij namen dat jaar de jongens in de herfstvakantie mee, voornamelijk om ze eens een echt groot verlicht en bewegend kerstdorp te laten zien. Zeg maar de héle grote reuze broer van wat we thuis hebben. Oudste keek zijn ogen uit, maar deed dat vooral op de plantenafdeling.

Kort daarna wilde hij er weer heen, maar toen om voor zichzelf (kleine) plantjes te kopen. Waarbij het dan wel de bedoeling was dat ik ze ging verzorgen. Hij kende zijn eigen tekortkomingen zal ik maar zeggen.

Sindsdien komt hij er elke decembermaand, omdat hij er goed kan slagen voor kerstcadeautjes. 

Zo kocht hij al voor zijn broer een Efteling sprookjesboom-plant, voor zijn ene opa een enorm groot vogelhuis op een paal, voor Sjors een krabpaal en voor andere opa bloeiende cactusjes. Waarvan we trouwens na maanden pas ontdekten dat de bloemetjes er op gelijmd waren.

Vorig jaar zei hij dat hij wel fruitboompjes zou willen hebben, om te kijken of het zou kunnen lukken om er fruit aan te krijgen. Dat was lekker getimed, want we hadden toen net de tuin door ome Aad leeg laten trekken, waarbij de grote Catalpa als eerste sneuvelde. Het kwam niet echt in onze plannen voor om opnieuw een boom in de tuin groot te laten worden.

Maar ach, een compromis konden we wel sluiten. Hij mocht er eentje uitzoeken en die zouden we dan apart in een bak zetten en voorlopig daar laten groeien. Eerlijk gezegd dacht ik toen aan een kortstondig project. Ik dacht dat de aandacht vanzelf zou verslappen als de boom wel zou groeien, maar geen fruit zou geven.

Hij koos een appelboom en wel een Elstar, want die kende hij van de fruitschaal.

En warempel, in het voorjaar kwam er bescheiden maar prachtige bloesem aan de boom en zaten de takjes vol in het blad.

Groot was vooral mijn verbazing toen er dit jaar allerlei kleine vruchtjes onder de bloesem vandaan kwamen. Waarvan er enkelen bleven groeien en warempel op mini appeltjes gingen lijken.

Ik zag niet voor me dat de nog dunne takjes van dit jonge boompje een normaal formaat appel kon dragen. Maar. Wat had ik het mis.

Van de vier appeltjes viel er één voortijdig van de boom, kreeg er één bezoek van een schimmelachtig beestje, maar werden er twee hele serieuze appels. De tak boog steeds verder door, maar tot op de dag van vandaag hangt de grootste Elstar nog steeds in de boom.

Hoog tijd dat ik Oudste ga vragen welke eindbestemming hij voor de appel in gedachte heeft.