Terug in de tijd - Los Vast Reünie

Het stond al weken gepland in mijn agenda: een groepswandeling in en om Amsterdam. Maar door allerlei fysieke mankementen moest ik me terugtrekken.

Dat opende nieuwe mogelijkheden. Hij had namelijk bij onze nieuwe club - Omroep Max - kaartjes gekocht voor de Los Vast Reünie. Onder het mom: voor die €12.50 vind ik altijd wel iemand die met me mee wil gaan.

Omroep Max, nog even uitleggen misschien? Ze staan bekend als de ouderenomroep en eerlijk gezegd vinden wij veel van hun programma's leuk. Toen bleek dat we niet graag zonder tv-gids zijn én op zoek gingen naar een goedkope, kwamen we bij Max uit.
Met onze 53 jaren voelen we ons er thuis en ik ga me daar niet voor schamen. I rest my case, this is our future. Accepteren maar en weer door!

In een hoekje ergens in de gids werd dit evenementje aangekondigd. NPO Radio 5 zou op 21 september gaan starten met De Week van de Jaren 80. De opening zou verzorgd worden door Max presentator Jan Rietman, via een speciale radio-uitzending op het vroegere Los Vast-tijdstip. Opgenomen in het Oude Luxor.

In de jaren 80 was het radioprogramma Los Vast op zaterdagmiddag tussen 12 en 2 een fenomeen. Miljoenen luisteraars stemden wekelijks af op deze muziekshow met Nederlandse artiesten, die overal in het land live optraden. Jan Rietman presenteerde toen alle shows en speelde mee met zijn Los Vast Superband. Het groeide zelfs uit tot  uitverkochte Ahoy's en Kuip-stadions eind jaren 80.

Hij en ik waren trouwe luisteraars. Vroeguh, op onze kamertjes. Iconisch voor onze jeugdjaren. Dus hij wilde daar wel bij zijn en geluk bij een ongeluk kon ik mee.

Best apart, midden op de dag naar het theater. Want de opnames zouden net als toen tussen 12 en 2 zijn.

Kom je wel eens in het Oude Luxor? Wat is het toch een prach-tig theater. Zo goed dat dit bewaard is gebleven.

In het midden van rij 5 was de Pleuni en Hugo Loveseat voor ons gereserveerd.

Wat werd het een leuke middag. Een feest der herkenning. Uit volle borst meezingen. Dansen. Terug glijden in herinneringen. Met al die andere vijftigers om ons heen.

~ Hans de Booij ~

Een aaneenschakeling van artiesten, anekdotes, legendarische hits en het klonk allemaal als een klok. Jan en Annie, Jan van der Meij (Powerplay), George Baker, Erwin Nijhoff, Harry Saksioni, Rudy Bennett, Jody Pijper en Frans Duijts.

~ Henk Westbroek van Het Goede Doel ~

 Het plezier straalde er bij iedereen vanaf.

~ Harry Slinger van Drukwerk ~

Zo leuk om te zien. Allemaal ouder geworden, maar nog o zo herkenbaar zichzelf.

~ Erik Mesie van Toontje Lager ~

Op rechts zag ik hem genieten. "Ik vind het ècht heel leuk", hoorde ik herhaaldelijk naast me.

~ Eerbetoon aan Hans Vermeulen ~

 En dat wàs het ook!

~ Nol Havens van VOF de Kunst ~

Om twee uur gingen we uit de lucht, maar in het theater gingen we nog een minuut of twintig door. Ome Joop kwam er bij, want de Dik Voor Mekaar Show was altijd al een vaste afsluiter van het programma. Samen met Ome Leen zongen we het legendarische Rotterdamse Volkslied You 'll never walk alone. Hij strompelde over het podium, maar ontroerde tot op het bot met zijn vuur en passie.

Net als dertig jaar geleden sloten we af met 'Hey Jude'.

Ongelofelijk dat ze dit voor het luttele bedrag van €12,50 per persoon voor elkaar hebben gekregen. 

Met een grote grijns stroomden we de zaal uit, terwijl we de vrolijke noten van onze Vlaardingse Vrolijke Vrinden hoorden. Dat klonk helemaal niet als de radio, maar levensecht. Bleken ze gewoon live in het theater café te staan. Wàt een cadeautje.

"En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet, nog lange niet..."

De Wannebiezz. Het beste medicijn tegen chagrijnigheid. De eerste die hier niet vrolijk van wordt, moet ik nog ontmoeten. Het werd een heerlijke toegift.

Ik miste dan mijn wandeling, maar kreeg er een middagje nostalgie én een feestje voor terug.