Op safari in Drenthe - De adder

Mensen die ons beter en langer kennen, weten dat we een (vakantie) hobby hebben: geocachen. Spoorzoeken voor volwassenen, noem ik het ook wel.

Voor ons is het een hulpmiddel, om onze wandelingen en fietstochten richting te geven. Het geeft een doel en brengt ons op de mooiste plekjes.

De tijd dat we onze jongens konden verleiden om mee te gaan, is voorbij. Die kennen het trucje nu wel en zijn vaak liever lui dan moe. 

Maar Oudste is eind juni een actieplan opgestart om wat gewicht kwijt te raken én zijn conditie te verbeteren. Thuis gaan we zo'n 5x per week na het avondeten een blokje om.
Meestal zo'n 3 à 4 kilometer. Daarom wilde hij vandaag wel bij ons aansluiten.

We vertrokken naar Dwingelderveld. Zochten en vonden 6 caches, met als bonus deze kronkelaar.

Hij lag midden op het pad. Wij liepen er voorbij, maar Oudste was meer opmerkzaam.

"Shit, dat lijkt wel een slang!"

Warempel. En best een flinke ook. Gefascineerd volgden we hem even. Wim vond op internet - lang leve mobiele telefoons - dat dit een adder moest zijn. Ik maakte foto's en onderstaand filmpje.  Of dat nu zo slim was, betwijfel ik achteraf wel, nu ik meer over de adder gelezen heb.

'De adder is de enige gifslang in Nederland.' Oeps.

Het lijkt een toevalstreffer dat we hem tegenkwamen, want ik lees 'In de zomer zijn ze vrijwel onvindbaar, omdat het dan warm genoeg is en ze minder behoefte hebben aan een zonnebad. De trefkans is het grootst tussen maart en mei.'

Ik las ook 'Adders zijn weliswaar doof, maar trillingen in de bodem voelen ze heel goed. Benader ze dus heel voorzichtig. Gebruik een telelens zodat je verder weg kunt blijven.'

Ahum. Ik stond er met mijn neus bovenop.

Wat een avontuur. Voor Oudste kreeg dit wandelrondje nóg een staartje. Het bleek namelijk geen rondje te zijn. Na het vinden van de laatste cache, moesten we dus nog de weg terug naar de auto vinden en aflopen. Zijn Google maps gaf 4 kilometer aan. 

Hij verschoot groen, want we hadden er al ruim 6 op zitten.

Al met al werd dit een uitje om niet snel te vergeten. Ook al omdat we een prachtige, afwisselende route liepen over Nationaal Park Dwingelderveld, met zijn heides en vennen.