Kattenkoekjes

Eindelijk is het dan vakantie.

Niets dat moet en niksen mag.

Ruik het bos en hoor de vogels

op een zwoele zomerdag.

Eindelijk is het dan vakantie.

Voel het zonlicht op je snoet

en het zand tussen je tenen.

Niksen mag en niets dat moet.

van: Irma Moekestorm

Wanneer wij op vakantie gaan, is er altijd één gezinslid dat niet mee mag. Sjors.

Nou ja, hij zou mee mogen, maar we zijn als de dood dat hij dan uit ons vakantieverblijf ontsnapt en daar gaat (ver)dwalen. Alle deuren dicht is natuurlijk ook een slecht idee. 
En dan heb ik het er nog niet eens over, hoe vervelend hij autorijden vindt. Dus nee, hij gaat niet mee.

Toen hij net bij ons was, deden we een vakantie-test. Hij logeerde één week in een prima dierenhotel. De andere week bleef hij thuis en werd hij elke dag bezocht en verzorgd door onze twee (O)Pa's.

De uitslag viel zonder enige twijfel sterk in het voordeel uit van thuisblijven.Na de hotel-week was duidelijk dat Sjors er enorm van in de stress was geraakt. Voor de mannen stond vast: dat nooit meer!

Dus boffen we met onze (O)Pa's, die sindsdien elke vakantie bereid zijn voor Sjors te zorgen. Dat is hartstikke fijn. Hij krijgt aandacht, vers eten en drinken, er wordt gespeeld, geaaid, zijn bak wordt schoon gehouden en hij mag ook vaak een poosje buiten spelen.

Echt top. 

Zo ziet ons aanrecht er dan uit, wanneer wij vertrekken.

Voldoende nat- en droogvoer voor de hele maand - in plaats van de week die we maximaal weg zijn. Snoepjes, etensbakjes, afvalzakjes, lepels, schoonmaakdoekjes en borstel en afwasmiddel. Kattenbakgrit en stoffer en blik staan op de grond.

Dit keer legden we er ook een kleine dank-je-wel bij.

De dag voor vertrek maakte ik koekjesdeeg, wat mooi zijn vorm houdt wanneer je het gaat bakken.

Met mijn katten-uitsteek-vorm haalde ik 35 koekjes uit het deeg. Ik heb een best kleine combi-magnetron, waar maar 5 koekjes tegelijk in passen. Dus dat waren heel wat bak sessies achter elkaar. Gelukkig duurt het maar een minuut of 7 om ze af te bakken.

Eerdere ervaring leerde me, dat deze koekjes dan wel mooi hun vorm houden, maar dat er weinig smaak aan zit. Ik koos dit keer niet voor een marsepein of fondant laagje. Maar ik maakte glazuur. Sjiek gezegd: royal icing. Ik heb nooit begrepen waarom ze bij Heel Holland Bakt wel eens meel of poedersuiker staan te zeven, maar nu dus wel. Ja mensen, ik heb echt nog veel te leren.

Door het zeven was de poedersuiker ineens echte poeder geworden, zonder bonkjes en klontjes die er in zitten wanneer het uit de verpakking komt. En dàt geeft natuurlijk een veel regelmatiger laagje op de koekjes. Nu snap ik het.

Nu kon het geklieder beginnen. Met de vloeibare icing en spuitzak. Ook hierin ben ik onervaren. Ik vind het een lastig klusje en het vraagt techniek en veel oefening om het helemaal strak te krijgen. Maar voor een eerste keer, was ik best tevreden.

Zeker toen ik achteraf hoorde dat één van de (O)Pa's dacht dat ze bij AH vandaan kwamen.

Met een cadeauzakje erom en een labeltje er op, werd het een echt cadeautje.

De restjes - want 35 koekjes pasten niet allemaal in de zakjes - aten wij onderweg in de auto zelf op. 

Prima koekjes waren het.