Er lukt ook wel eens iets niet - Gelukskoekjes

Eind van de maand ga ik naar een feestje. Ter voorbereiding maakte ik van de week een bijdrage voor een leuk herinneringsboek. Ik verwerkte een favoriet thema van haar erin en ging op zoek naar en passend cadeautje in diezelfde stijl. Ik vond het ook. Wàt een voorbereiding, tot nu toe. 

Omdat ik onlangs iemand zelf gebakken koekjes had gegeven, en dit in het thema van het cadeau past, bedacht ik dat het leuk zou zijn om er straks ook koekjes bij te gaan geven.

Gelukskoekjes. Dàt leek me leuk. Oftewel Fortune Cookies. Dat zijn knapperige koekjes met een positieve wijsheid of voorspellende spreuk erin.

Ik heb ze nooit eerder gebakken, dus een test versie leek me handig. Een geschikte gelegenheid was de dag dat Jongste zijn auto theorie examen ging doen. Vandaag dus.

Daarom ging ik gisteravond alvast aan de slag. Internet staat vol met aanbieders van de kant-en-klare koekjes, maar ook recepten vind je er in allerlei varianten. Ik koos voor de versie van 'mijn eigen' Robèrt.

Het deeg maken ging voorspoedig. Het schrijven van de briefjes die ik in de koekjes wilde verstoppen, ook.

Het afbakken viel niet mee. Bij de te hoge oven stand brandde ik mijn fikken tijdens het vouwen van de koekjes. Bij een lagere stand brokkelden ze onder mijn handen af.

Ik varieerde er driftig op los met de grootte en dikte van de vorm, met de oven stand én de baktijd. Uiteindelijk leek de vorm enigszins op de internetplaatjes. De mislukkelingen kaande ik allemaal op en ik moet zeggen dat de smaak echt prima was.

Hoopvol zette ik ze allemaal, in een afgesloten glazen pot, weg tot vandaag.

Vanochtend om 6.15 uur vertrok hij met zijn taxi-chauffeur-broer richting Barendrecht. Om daar een ochtend snelcursus auto-theorie te volgen, met afsluitend een examen bij het CBR. En hij flikte het. Geslaagd. Net zoals het zijn broer drie jaar gelden bij hetzelfde instituut ook was gelukt. 

Echt, het kost een paar centen, maar het is reuze effectief. In één dag ben je overal vanaf. Je hoeft niet elke keer opnieuw € 33 af te tikken, en opnieuw vrij te regelen voor een herexamen. Want laten we eerlijk zijn, het is best een lastig examen om te halen. Althans, de meeste jongeren in onze omgeving hebben meerdere pogingen nodig. Voordat je dan geslaagd bent, ben je een flink aantal weken verder. En nu is het in één dag klaar.

Thuisgekomen had hij trek gekregen. Dat kwam mooi uit, want nu kon ik hem verrassen met mijn Gelukskoekjes.

Plaatjes, niet? 

Daar bleef het dan ook bij. Want ze waren niet bepaald een genot voor de smaakpapillen.
Samengevat: smaakloos, taai, stug en niet doorheen te komen.

Ergens onderweg is het dus goed fout gegaan. Ik ga het heus nog wel eens proberen. Er zijn tenslotte genoeg variaties op dit recept te vinden. Maar voor het feestje van eind deze maand, schakel ik over naar Plan B. Gewoon, glazuur of marsepeinen koekjes.

Ook best leuk, toch?

~ Hij volgde vanaf zijn werk de ontwikkelingen ~