VIOranje Blijft Thuis

Als voetballiefhebbers kijken ze samen al jarenlang naar de programma's van VI op televisie. Deze talkshow wordt opgenomen met publiek erbij. 

Oudste wilde daar graag eens bij zijn, maar moest wachten tot hij 18 was geworden. 

De reguliere uitzendingen zijn al vrij vroeg in het seizoen volgeboekt. Maar met de Wereldkampioenschappen voetbal, zónder Nederland, deze zomer, kwam er een nieuwe kans. 

Zelf zag hij op Twitter voorbijkomen dat er kaarten beschikbaar waren en hij was er als de kippen bij om ze bestellen.

Zo kwam het dat we op een woensdagavond om half negen in de auto stapten, op weg naar het Mediapark in Hilversum. Het zou een latertje worden, want de uitzending was live en zou pas om 21.50 uur starten.

Aangekomen werden we opgewacht door grote mannen van de beveiliging. Na het sein 'veilig', konden we plaatsnemen met een glaasje fris. En de op dat moment te spelen wedstrijd via tv-schermen bekijken.

Een half uur voor opname werden we meegenomen de catacomben in, waar de opnamestudio's zich bevonden. Ik had wel eens gehoord dat kleding met streepjes en printjes storen op beeld, dus had ik een jurkje mét print aangetrokken. "Dan zetten ze me in elk geval achteraan, dacht ik."
Noem het naïef, of onnozel. Maar wat had ik het mis. Met zijn 3-en werden we gewezen naar rij 1, direct achter de stoelen van René van der Gijp en Jan Boskamp.

Er volgde wat informatie en opwarmgrapjes van Meneer Jacco. Hem herkenden we van eerdere opnames van The Voice of Holland. Wat een saai werkleven zal deze man hebben, want ik hoorde hem precies dezelfde dingen roepen als toen. De oudere dame die naast me zat, stoorde zich énorm aan hem. "Wàt een kinderachtig gedoe zeg hier!" Ik dacht nog: "Dat wéét je toch van zulke opnames?"

Maar dat wist ze niet en later begreep ik het ook. Haagse Mevrouw Loes hield he-le-maal niet van voetbal. Ze kwam ook niet voor het programma, maar voor de band van die avond. De Haagse band The Clarks waar ze al heel lang fan van was. Tijdens het openingsnummer ging ze staan, want we hadden een plekje waar we met onze rug naar de band toe zaten. Dit nummer werd gespeeld met gastdrummer Cesar Zuiderwijk. Die deed dat óók staand trouwens. Het werd een hele lange uitvoering van 'Radar Love'. Geweldig gespeeld, kan niet anders zeggen.

~ Daar rechts, boven die witte streep, daar zitten wij. ~

Dat het zo lang duurde begreep ik wel. Er waren die avond flut wedstrijden geweest en ze moesten toch èrgens dat uur mee vol zien te krijgen. Het werd een saaie uitzending. Maar om te zien hoe zo'n programma gemaakt wordt, dat was zéker wel de moeite waard.

Eerst de vooraankondiging, voor aanvang. Wilfred en Johan Derksen kwamen daarvoor heel even de studio in, waarbij ik direct dacht: "Zo, het ruikt hier ineens naar vis." Later bleek dat ik inderdaad scherpe zintuigen heb. Om de stemming te verhogen, werden er frisdrank en bier uitgedeeld.

Daarna de intro vanachter de keukentafel. Toen de opening en vervolgens de eerste gesprekjes, waarbij Loes uitgenodigd werd om aan tafel te komen zitten. 

Tijdens de commercials breaks werden we aangemoedigd even op onze telefoons te kijken, of we al op tv gespot waren. En ja hoor. Dan zie je hoeveel mensen er kijken naar dit programma. Van alle kanten kwamen de berichtjes binnen. Vaak met foto's die men vanaf hun tv-scherm hadden gemaakt. En dat terwijl we niemand geïnformeerd hadden, dat we gingen.

Na het tweede rondje bier, vertelden de heren over de vis die ze backstage gegeten hadden. Zie je wel!

Al met al was het een programma van niks, maar wél een hartstikke leuk uitje. Met dank aan Loes en The Clarks, want zij kleurden de uitzending.