Hoe raar kan het lopen?

Gisteren ochtend was ik hem even kwijt. Ik wilde hem eigenlijk wél binnen hebben, voor ik voor een uurtje of wat de straat op zou gaan.

Maar toen zag ik de schuifdeur van de wandkast op een kier staan. Zou het?

En jawel. Nóg iemand die van mijn hardloopkleding houdt.

Gelukkig was het gisteravond donker, toen ik ging rennen. Want er zaten hier en daar wél wat witte haren op. Sportkleding met highlights. Het is weer eens iets anders.

Bijna had ik ze trouwens helemaal niet aan gedaan gisteren. Ik was om kwart over vijf thuis, na vijf en een half uur op straat met de post sjouwen. Eigenlijk was ik best wel versleten. En was mijn hoofdpijn weer op komen zetten. En meldde mijn buurvrouw-Vogelmaatje zich af.

Alle reden om niet te gaan en lekker op de bank neer te ploffen.

Maar ik deed het niet. Op karakter en discipline voegde ik me om zeven uur toch bij de Vroege Vogels.

En rende ik de negen kilometer training met sprintoefeningen fluitend uit.

Prima benen en geen centje pijn. Hoe raar kan het lopen?