Ook vorig jaar zijn er enkele gratis workshops georganiseerd door mijn favoriete bouwmarkt. Maar ik kon nooit. Door de combinatie van twee voetbalwedstrijden én werk, heb ik op zaterdag nooit veel vrij beschikbare uurtjes.
Toen kwam deze kans voorbij.
Leuk!
Ik heb weinig ervaring met het gebruik van elektrisch gereedschap. Creatieve ideeën heb ik dan weer wél. Of die jat ik van internet. Daar ben ik best bedreven in geworden.
Dus zo'n kans om te stoeien met gereedschap vind ik handig. Voelen, kijken, proberen én onthouden. Daar kan ik dan thuis weer mijn voordeel mee doen.
Dus ik schoof wat met de planning van deze dag en schreef me in, voor de vierde en laatste sessie van deze dag.
De werktafel stond en de pakketten lagen al klaar.
Met nog vier vrouwen en twee medewerkers begonnen we aan de klus.
Het andere kwartet ging voortvarend aan de slag, zonder dat hen veel uitleg gegeven hoefde te worden. Dus ik zette mijn 'oh-maar-dat-weet-ik-zelf-allemaal-wel-gezicht op', keek goed om me heen en kopieerde wat ik de rest zag doen.
Dat is sowieso veel handiger dan zo'n werkbeschrijving volgen. Daar staat heel veel op, maar ik moet alles drie keer lezen om dan alsnog niet goed te weten wat ik moet doen.
Daarbij hoorde ik regelmatig de tekst: "Ja, dat staat er wel, maar zo en zo is eigenlijk toch handiger / beter / steviger."
Na-apen dus.
Nou kom ik ook niet helemaal uit een ei, dus na de eerste paar handelingen zag ik de logica en kon ik hem wel verder in elkaar knutselen.
Eerst de korte plankjes op alle hoeken voorboren.
Dan ze aan de de hoekbalkjes bevestigen met platkopschroeven, verzonken in het schroefgat. Vervolgens moesten deze twee onderdelen met de lange plankjes met elkaar verbonden worden.
Daarna aan de onderkant nog twee steunbalkjes, waarop weer de drie laatste lange plankjes bevestigd moesten worden. Voor de bodem.
Had ik zomaar een bak gemaakt.
Maar daar bleef het niet bij. Nee nee, het moest een verrijdbare bak worden.
Dus hoppa. Ik knalde er vier wieltjes onder.
Daarna nog anti-worteldoek erin geniet en deze Bob de Bouwer had haar eigen plantenbak in elkaar geknutseld.
Voor niks. Gewoon. Een cadeautje van de bouwmarkt. Omdat we de laatste groep waren, lagen er nog een aantal pakketjes op de pallets. Of we er allemaal nog eentje mee wilden nemen, voor thuis.
Thuis. Waar ze dachten dat ik hem gekocht had. Hah. Ècht niet!
Can I fix it? Yes, I can!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten