Vijftig

Ik ben inmiddels twee maanden vijftig en ik moet zeggen, het valt reuze mee. 

Er zijn geen nieuwe deuken en rimpels verschenen in mijn gezicht, al mijn tanden zitten nog vast aan mijn kaken en ik heb nog geen hunkering naar wandelen met skistokken in mij bespeurd. Gisteren werd me nog "Tjee, jij gaat er ook steeds beter uitzien" toegeroepen. 

Oké, ik zal toegeven, er zijn enkele lichamelijke gebieden die me wat zorgen baren, maar deze springen nog niet erg in het oog. De geestelijke mankementen daarentegen iets meer, maar hé, mag het? De menopauze en leesbril dragen beiden hun steentje bij.

~ Natuurlijk was er Rumtaart ~

Vijftig. De jaren zijn in een zucht en een scheet voorbij gegaan. Gisteren liep ik voor mijn gevoel nog met een peuter aan de hand achter een nieuwe kinderwagen, met daarin mijn baby. En terwijl ik even met mijn ogen knipperde, heb ik ineens een zoon van zeventien. Heb ik een stukje gemist?

Het bereiken van de tweede helft van mijn leven baart me geen zorgen.  Maar het maakt me best wat ongerust. Het is me maar al te duidelijk dat ik inmiddels meer tijd achter dan voor me heb liggen. 

Ik ben nu onderdeel van de 'grote mensen'. Vroeger vond ik mensen van mijn leeftijd oud, maar intussen ben ik zelf die oude persoon geworden. Geen meisjes meer, maar iemand waar ze mevrouw tegen zeggen.

~ Een originele grabbelton ~

Drie september brak aan. De dag waar ik me vroeger zo op verheugde. De dag waarop ik toen driehonderdenvierenzestig dagen aan het wachten was. De dag die stond voor plezier en voor eindelijk iets ouder, volwassener en zelfstandiger worden. Iets wat ik mijn jongere jaren maar niet snel genoeg kon gaan, maar soms zonder het te beseffen, veel te snel is gegaan.

~ Met wat vertraging door een verdraaide wegwijzer ~

Ik vierde de dag op mijn manier. Vijfenveertig (* klik) had ik met vriendinnen gevierd en dat was een hele bijzondere en fijne dag geweest. Zo'n verjaardag waarvan ik me de rest van mijn leven zal blijven herinneren hoe die was. Er was een traditie geboren.

Nu, vijf jaar later, ging ik op herhaling. Ik haalde eerst een bestelde Sarah koek op. Iets wat ik iedereen aan kan bevelen, want sjonge, die was me daar lekker. 

Man en Jongste verwenden me met bloemen en cadeautjes. Zij vertrokken toen naar de voetbalvelden en ik vulde de rest van mijn dag op mijn manier. 

Ik had mezelf een vrouwendag cadeau gegeven. Op mijn kosten nam ik ze mee in een programma dat bij mij past, in de hoop dat zij er ook lol aan beleefden.

~ Proost! ~

Een bijzonder gezelschap. Schoolvriendinnen, (aangetrouwde) nichten,  een zwangerschapsyoga-maatje, basisschoolmoeder, collega's en augustus99-moeders. Wonderlijk toch hoe zij zich mengden, gesprekken vanzelf liepen en zij zich moeiteloos met elkaar vermaakten. 

Een gevoel van rijkdom vervulde me. "Wat een leuke vriendinnen heb je", hoorde ik. En ja. Dat vind ik ook. Absoluut.

Via de Pompoenfair bij Kwekerij Roest in Vierpolders, belandden we op het terras van Breezze voor een high tea. De restjes maakte ik 's avonds thuis met de mannen op. Bloemen en post lagen er op me te wachten. Man man man, ik wàs me daar een partijtje jarig!

Nadat de dag erna ook familie was langs geweest om een taartje mee te eten, kon ik dit lustrum met een warm gevoel afsluiten.

Nu 'gewoon' gezond blijven, dan doe ik het over vijf jaar opnieuw zo.