Op een mooie en warme zomeravond had de Rotterdam Running Crew weer een hardloopsessie op een bijzondere plek georganiseerd. Hun droom en stille wens werd werkelijkheid. Er zou gerend worden door Diergaarde Blijdorp.
Heel hardlopend Rotterdam en omstreken, wilde daar persé bij zijn. Vanuit veiligheidsoverwegingen en in het belang van de dieren, werd voor het eerst besloten een maximum aan het aantal deelnemers te stellen. Iedereen met een speciaal groen polsbandje zou toegelaten worden. Gevolg: een gekte en ware run op die bandjes.
Tijdens de Kasteel Run hadden wij die van ons veilig gesteld. Want hóe leuk is dàt, rennen door 'je eigen dierentuin'.
Wie op het laatste moment nog zin zou krijgen om zich aan te sluiten, had pech.
Geen bandje, geen run.
Dat maakte deze editie tot degene met de grootste opkomst tot nu toe: ongeveer zesduizend deelnemers.
Bij aankomst bleek het al gezellig druk bij de ingang aan de Oceanium-zijde..
Het blijft een gaaf gezicht, zoveel hardlopers bij elkaar.
En dat gewoon op de Blijdorp parkeerplaats.
Dat was meer voor het aanzwengelen van het 'wij-gevoel' dan dat we de opwarming nodig hadden. Nog voor we begonnen liep de reuzel al mijn bilnaad in. Maar dit terzijde.
Om kwart over acht gingen wij voor onze ongeveer acht kilometers van start. Voor de dierentuin langs doken we het Roel Langerakpark in.
Zo'n menigte over smalle paadjes geeft opstoppingen, dus soms moesten we wandelen.
In de voetgangersfile gaf dat me mooi de tijd om achterom te kijken.
Na een kilometer of zes kwamen we dan eindelijk waar we wezen wilden. Via de achteringang renden we het Oceanium binnen.
Dat is toch raar joh, maar wel super leuk. We hadden instructies gekregen om nergens te stoppen voor een fotomomentje, om de boel niet op te houden en geen onnodige onrust te veroorzaken. Braaf als ik ben, deed ik dat dan ook niet. De herinnering er aan staat in mijn geheugen gegrift.
 |
| ~ Foto van internet ~ |
In de tunnel moesten we gas terugnemen. Het tegelijk hardlopen van een grote groep mensen, zou trillingen geven, waarvan men niet wist hoe de haaien daarop zouden reageren. En haaien kun je maar beter niet uitdagen hè?
Eenmaal buiten kriskrasten we langs de buiten verblijven van de niet-schrikachtige dieren. Waar overigens heel weinig beesten te zien waren. Die waren allemaal naar hun binnen verblijven gevlucht. Gelijk hadden ze.
Het altijd terugkomende 'Komen wij uit Rotterdam' -zingen was uit den boze. Geruisloos vervolgden we dan ook onze weg.
Na zo'n drie kwartier, finishten we bij de Zoovenirs Winkel. Het was er gezellig druk met na-kletsende runners.
We namen een ijsje en vulden de collectebussen.
De Running Crew had bedacht dat we met zijn allen best iets terug konden doen, voor de gastvrijheid van Blijdorp. Dus haalden we geld op, om geheel in stijl van de RCC een jaar lang een snel dier te adopteren. Een antilope.
Maar. Het aantal giften bleek zó hoog, dat ook een langzamer dier geadopteerd kon worden. Omdat de RCC staat voor elke loper, snel én langzaam.
Het was opnieuw een gedenkwaardige sport-avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten