Hij heeft het weekend gewerkt en begint morgen aan vijf avonddiensten. Dat betekent de komende vijf dagen avondeten koken, ten gunste en naar smaak van de jongens.
Vandaag één gelegenheid om iets speciaals te koken voor ons samen.
Speciaal is het bij mij al snel, want als het op de keuken aankomt, ben ik niet al te creatief. Vandaag betekent dat, dat door de Chinese kool die me vanuit de reclame toelachte, ik moest denken aan een recept dat ik kortgeleden onder ogen kreeg. Zo eentje waarvan ik dacht: dat kan ik vast ook.
Voor het eerst van mijn leven kocht ik een Chinese kool.
Ik paste mijn boodschappenlijstje aan en onder het genot van een Hugo ging ik aan de slag. Dàt heb ik van alle tv-kookprogramma's wél geleerd: met een wijntje erbij is alles wat je in de keuken doet, leuker.
Al doende viel me op dat de hoeveelheid best aan de grote kant werd. Oh ja, dat stond er ook. Voor ongeveer 4 personen. Oeps.
Het bleek inderdaad niet moeilijk en voor ik het wist kon de schaal de oven in.
Waar ik bang voor was, werd bewaarheid. Ondanks de verscheidenheid aan kruiden, bleek het gehaktmengsel aan de flauwe kant. En vond ik de kool naar plastic smaken.
Onze borden gingen leeg en we hadden er genoeg aan.
"Tja. Het is dat het gezond is en beter dan de patat die de jongens vanavond op hebben. Maar om nou te zeggen, dat moet je nog eens doen.........?"
Ik kon er niet eens boos om worden, want hij had gelijk. Niet meer doen.
Zit ik nog wel hiermee:
The left overs. Ik schat in dat het gehaktmengsel met een klodder pindasaus en wat sla ernaast best te pruimen zal zijn. Maandag hoef ik alvast niet na te denken over wat ik ga eten. De rest van de week trouwens ook niet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten