Boos

We botsen soms gigantisch met hem. Steeds meer de laatste tijd.
Dan zie ik hem worstelen en gefrustreerd zijn. 
Mijn gedachte dan: "Doe nou niet zo moeilijk vent!" Maar ik weet best dat het zo niet werkt.

Hij heeft onze humor. 
De geniet-sensor van zijn vader.
En hij heeft mijn valkuilen. Hij kan zo op mijn knoppen drukken.
Dan knallen we.

Het lijkt begonnen. 
Pubertijd gaat om loslaten.
Dat hij ruimte neemt, zijn eigen pad gaat kiezen.
Puberen heeft te maken met onthechten omdat het moet.

Dus ja. Ik ben ervan, in deze ontluikende pubertijd.

Maar we maken het altijd goed en dan moeten we lachen om en met elkaar.
Maar voor het zover is, is ie vaak BOOS. BOOS met heel hard praten, heel moeilijk kijken, met spullen gooien en de trap op stampen.

NOU.
DAN KOM IK WEL NOOIT MEER BENEDEN.
ALS IK HEM SOMS HELEMAAL NIET WIL.
DAN BLIJFT HIJ WEL WEG.
VER WEG.

*zucht*

Ik weet natuurlijk niet waar hij terecht gaat komen, maar voor wie hem vindt:

Hij is ingeënt en ontwormd, doorgaans niet zo kwaadaardig en hij komt met een tablet, een kat en spijkerbroeken met groene knieën.

Als hij erover begint dat zijn tablet zo sloom reageert, een beetje opschonen doet wonderen.

Op vrijdag heeft hij topo. Op maandag wil hij naar één of ander worstelprogramma kijken.

Als hij vraagt of hij 'deze coole sticker' misschien 'ergens' mag plakken: NEE zeggen. Of je auto in een andere buurt parkeren.

Hij is nogal beweeglijk. Dat hij de hele dag op en neer stuitert, komt niet omdat er iets mis is met jouw ogen.

Oh, en dat je het vast weet, dat je nog even langs de supermarkt kan voordat die dicht gaat: hij lust eigenlijk alleen maar dingen die met een P. beginnen. Daaronder vallen patat, paaseitjes, poffertjes, pasta, pringels en pannenkoeken. Maar ook ploemkool, pinazie, pappels en peculoos.

Ik heb gelukkig nog goede hoop hoor.
Dat hij toch weer terugkomt. Gewoon weer lekker Pij mij.