Vooral sinds hij een jaartje of twee geleden, zomaar durfde te bellen naar Radio Schiedam om zijn uitslag van een EK Voetbalwedstrijd door te geven. En hij de week erna de meneer-die-hij-toen-aan-de-telefoon-kreeg-en-hem-in-de-uitzending-haalde, zomaar door onze wijk zag fietsen. Het kon helemaal niet meer stuk toen die meneer ook nog wist dat hij deze Wessel aan de lijn had gehad.
Het begon te voelen als een soort van familie. Zo van, wij kennen elkaar.
Sindsdien luistert hij graag in het weekend met zijn vader naar de uitzendingen van de lokale omroep. Niet in het minst omdat er steeds meer mensen te horen zijn die hij of zijn vader kent.
Voorlopig hoogtepunt was de verloting én de winst van een vuurwerkpakket aan het eind van vorig jaar. Zonder schroom belt hij als de oproep gedaan wordt en doet hij zijn woordje voor het oor van héél....... uhhh Schiedam. Dat zijn broer dat gedoe allemaal maar heel genant vindt, boeit hem niet.
Afgelopen februarivakantie moest er een vraag beantwoord worden en terwijl Pa het antwoord opzocht, belde hij alvast het nummer. Hij kent het inmiddels uit zijn hoofd. Het gesprekje dat volgde was behoorlijk persoonlijk, want de beste man in de studio wist te vertellen van welke club zijn vader lid was én dat er Sparta-volgers bij hem in huis woonden. Hij werd uitgeroepen tot de dagwinnaar en op vrijdag deed hij met de andere dagwinnaars van die week mee met de verloting van een taart.
Moest ie wel om half twaalf naast de telefoon zitten. Alle plannen gecanceld en ja hoor, vrijdag om half twaalf gíng de telefoon. Zijn naam was uit de hoge hoed gekomen.
Hij was zó blij. Gewonnen had ie!
Inmiddels is het maart. In plaats van de lente waar we zo naar uitkijken is het ijzig koud buiten met een venijninge wind. De schoolweek zit er op, alleen nog een uurtje naar de judo zo meteen. Hij heeft allemaal leuke plannen dit weekend, want de kermis staat in het dorp. En kermis staat toch wel in zijn top 5 - leukste dingen ooit.
Dan komt zijn vader ineens het huis binnenstuiven. Wat is er, wat is er? Ik denk, die heeft het of erg koud of hij moet héél nodig. Met 1 hand trekt hij "zijn oortje" uit en roept hem toe: snel, bellen, ze verloten een kermispakket.
Vijftien tellen later stond hier een heel blij ventje op en neer te springen. Gewonnen!
Geen idee wat het inhield dat pakket, maar na het eten vertrokken we richting studio om het op te halen.
Het overtrof zijn stoutste verwachtingen.
Of ie ook nog een broertje had? "Nee" zei-tie. Moet je niet zeggen joh, fluisterde de man achter hem in. "Maar wel een broer!"
Dat leverde hem alle 3 de prijzenpaketten op die er nog over waren van die dag.
Als bonus mocht hij ook nog even zitten achter de microfoon.
Op de terugweg naar huis wipten we alvast bij de kermis langs om te kijken voor welke attracties hij nu eigenlijk kaartjes had gekregen. In alle staten was ie, toen hij ontdekte dat hij wel 6x gratis in de botsauto's kon, in het doolhof, 4x in de Trip, 5x in de Deca Dance en dat hij ook de buurjongen nog blij kon maken met draaimolen- en buggykaartjes. Drie-en-dertig vrijkaartjes in totaal.
Drie bonnen voor een zak oliebollen zaten er ook tussen. We haalden het eerste zakje direct op, voor bij de koffie. Ik vermoed dat we de eerste klant waren van die dag. Hij moest er duidelijk van af. Hij bleef prikken met die vork en zo kwam het dat we met 16 oliebollen thuiskwamen. Lekker dat ze waren, mmmmm!
Een blij Mazzel-ventje. Dat is ie.
