Ten eerste ben ik zelf nog zo'n groentje. Wat weet ik er nou van? Ik doe dat rennen net een half jaar. Ten tweede wil ik niet prekerig overkomen; wat voor mij werkt werkt niet voor iedereen. Niks is zo vervelend als iemand die het licht ziet, ongeacht welk onderwerp, en vervolgens de rest van de wereld wil overtuigen.
Aan de andere kant: ik weet ook nog goed hoe het was om te beginnen. Ik krijg wel eens vragen, van mensen die ook willen rennen, maar niet goed weten hoe ze dat aan moeten pakken.
Dus. Hier zijn een paar begin-tips, hopend dat ik niet overkom als een soort online tupperware party voor hardlopers. Dit is wat ik weet over beginnen met rennen en hoe het mij gelukt is te komen tot waar ik nu ben.
* De eerste prioriteit die je jezelf moet stellen is dat het een levensstijl wordt. Je moet besluiten dat hardlopen iets is dat vanaf nu bij je leven hoort.
Gewoon zomaar één keertje wat rennen heeft namelijk niet zoveel zin. En is ook niet leuk, want waarschijnlijk lig je na de derde lantaarnpaal op apegapen en waarom zou je dan een volgende keer nog gaan.
Nee, je moet willen dat het je levensstijl wordt, dat je permanent iets wilt veranderen. Om dat voor elkaar te krijgen moet je er een gewoonte van maken. Zorg ervoor dat je naar buiten gaat. GA GEWOON. Het maakt niet uit of dat voor een kwartier is of voor een uur. Het doet er niet toe of je 1 kilometer loopt of 4, en of je blij thuiskomt of niet. Het gaat erom dat je jezelf aanleert dat je in beweging komt, ook al blijf je liever in bed of op de bank. Na een tijdje gaat je lichaam eraan wennen en na nog een tijdje heb je het ineens nodig. Gaat je lijf het verwachten.
* Volg een trainingsplan. Het maakt niet zoveel uit welke, maar echt, het maakt een wereld van verschil als je een programma volgt dat je vorderingen zichtbaar maakt en dat je laat zien dat je daadwerkelijk steeds beter wordt.
* Begin met een 5 kilometer doel. Stel niet te grote doelen en maak er geen haast mee. Dan misschien een 4 mijl (iets minder dan 6,5 kilometer) en dan een 10 kilometer, en dan misschien nog wel verder. Laat het je doel zijn dat je finisht, en wel zonder blessures, en met een dikke glimlach op je gezicht. Als je een bepaalde afstand eenmaal onder je zolen hebt, heb je daarna nog tijd zat om belachelijk ambitieus te gaan doen over je kilometertijden.
* Lopen kan ook hè. Er is niks mis met een wandelpauze halverwege je run. Je bent er toch? Je loopt er toch maar mooi? En weet je wat, je wandelt gewoon tot die lantaarnpaal, of tot je boven op de brug bent, of tot dit liedje is afgelopen. De volgende keer maak je je wandelpauze gewoon korter. Of heb je hem helemaal niet nodig.
* Ga nou niet lopen sprinten. Dat hele rennen-tot-je-neervalt-idee moet je laten varen. Laten we wel wezen, je bent geen jachtluipaard (meer). Als je rent, moet je een beetje kunnen praten. Als je alleen bent, probeer dan tot tien te tellen of wat regels van een liedje mee te zingen of hardop te bedenken wat je vanavond gaat eten. Als dat niet lukt, ga dan langzamer. Het maakt helemaal niet uit hoe hard je rent. Al ren je een kwartier over een kilometer - je gaat altijd nog veel sneller dan al die mensen op die bank.
* Weet je wat een bijkomend voordeel is? Ik bedoel, het helpt weliswaar niet, maar het motiveert wel: terwijl je rent is iedere gedachte die in je opkomt verdorie gewoon briljant, en worden alle problemen in de wereld in het algemeen en in jouw leven in het bijzonder gewoon in één keer opgelost. Als je thuis komt is 90% van je genialiteit ineens weer weg, maar hé, het is toch leuk om te weten dat je de nieuwe Einstein was, daar op dat fietspad. Hah.
* Overweeg bij een hardloopgroep te gaan. Ik heb het zelf niet gedaan, moet ik er eerlijk bij zeggen. Voor mij zit een deel van het plezier in het in mijn eentje langs verlaten weilanden draven, alleen met mijn gedachten, en de wind in mijn haar. Zonder me te hoeven meten aan iemand, zonder te hoeven praten. Maar, hele hordes mensen sluiten zich aan bij bijvoorbeeld zo'n start-to-run-groep, en hebben daar heel veel baat bij. Je krijgt er advies over training en techniek, en je hebt een stok achter de deur als er zo'n groep op je staat te wachten.
* Schrijf je eens in voor een wedstrijd of prestatieloop. Dat geeft je iets om naar toe te werken, en het geeft je een reden om door te gaan in die eerste moeilijke periode. Er worden overal allerlei soorten wedstrijden georganiseerd. Dat wist ik helemaal nooit - er ging een wereld voor me open, een wereld van mensen die samenkomen in sporthallen en hun rugnummers opspelden, die allemaal op één plek zijn nadat ze weken of maanden hebben getraind, en die elkaar succes wensen voor de start. Sport verbroedert, zelfs een individuele sport als hardlopen. En meelopen in een wedstrijd geeft een enorme kick.
Weet je, ooit wordt het makkelijker. Echt. Over een paar weken. Of pas over een paar maanden, dat kan ook. Maar het gebeurt. Ooit komt er een moment dat je ademhaling een comfortabel ritme heeft dat past bij je over het asfalt dansende benen. Zo'n moment waarop je om je heen kijkt en je ineens denkt, jee, ik ben al helemaal hier, of ik ren al een half uur. Het komt, ik beloof echt dat het gebeurt, en iedere kilometer die je hebt gebikkeld tot dat moment was het dubbel en dwars waard.
Succes, veel plezier en hou me op de hoogte!