Gisteren aten we dus taartjes.
We babbelden wat over de aanleiding. Twintig jaar.
Eén van de jongens bedacht dat we dan al wel héél jong getrouwd waren.
Persoonlijk vind ik 26 niet zo piep meer, maar ik gaf toe dat ik wél denk dat tegenwoordig de mensen misschien wel op oudere leeftijd trouwen. Of zelfs helemaal niet.
"Of ze zijn op onze leeftijd al wel 3x getrouwd", voegde Wim toe.
"Nou, dat gebeurt mij niet. Ik trouw nooit meer."
Met een grote grijns fluisterde ik de kinderen toe dat ik vroeger eigenlijk gewoon héél erg veel mazzel heb gehad dat Papa op mij verliefd werd.
Toen gebeurde het:
Jelmer keek me met open mond aan en zei: "Nou, dát denk ik niet."
"Hoe bedoel je, anders was het mij toch nooit overkomen?"
"Echt wel", zei hij toen. "Echt wel, ik heb foto's van jou gezien, van toen je twintig was......"
Eerst begreep ik hem niet, maar het kwartje viel toen hij me doodserieus aan bleef kijken.
Ha! Hij bedoelde echt dat hij mij op twintig-jarige leeftijd er woest aantrekkelijk uit vond zien.
Ik maar denken dat meisjes hem nog niet zo interesseren, maar ik denk dat ik dat enigzins ga bijstellen.
Lekker ding. Ik heb in tijden niet zo gelachen.