Augustus 2012.
Het was een maand van uitersten.
Van veel vrij zijn en leuke dingen doen.
Maar ook van nieuwe verplichtingen.
Het weer van alles moeten ging niet makkelijk.
Maar het ging en de herinneringen zijn fijn. Meestal.
We deden een dagje Blijdorp, met opa, die zijn ogen uitkeek in de dierentuin waar hij al zo lang niet meer geweest was.
Op de 100-ste geboortedag van mijn oma, brachten we met enkele familieleden een bezoek aan de plek waar ze begraven heeft gelegen. Ik heb warme herinneringen aan deze vrouw, die met niet al te veel steun van haar man, 12 kinderen heeft gedragen, gebaard en groot gebracht. Een oma zoals in mijn beleving een oma 'hoort' te zijn. Zo eentje waarvan elk kind verdient er één te hebben.
Altijd feest. Flipperen bij Dennis en Christel.
We bezochten de Open Dag van Sparta en Wessel scoorde alle handtekeningen van de spelers op zijn poster.
Oh ja, we hadden ook nog die lekkage.
Je gelooft het misschien niet, maar het is echt waar, pas deze maand is het opgelost. Al die tijd, vanaf half december, leefden we in een soort kraakpand. Met opengebroken muren, natte betonnen vloeren en op volle toeren draaiende bouwdrogers. Het was hier een toppunt van zooi: alles onder het stof en gruis, overal troep, schoonmaken had weinig zin (wat jammer nou), werkvolk liep in en uit en bracht soms meer werk mee dan ze verrichten.
We probeerden ons een weg te banen door de opgestapelde meubels, dozen en kratten richting ons bed, terwijl we verzuchtten dat het hier wel een pakhuis leek.
Maar, HET IS DROOG.
Dus we zitten nu in de opruim- en opbouwfase. Héérlijk.
We gingen door met onze jacht op Geocaches.
En vierden Jelmer's 13e verjaardag met zelfgemaakte appeltaart.
Die avond speelde Sparta hun eerste competietiewedstrijd van dit seizoen en mocht Wessel mee met de spelers het veld op.
Elke 10 minuten rolde Jelmer's naam over de lichtkrant bij het scorebord, omdat hij zo gefeliciteerd werd met zijn verjaardag. Hoe leuk is dat!
Terwijl Wim en Jelmer weer in Londen waren, vermaakten wij ons op het hoogtepunt van de zomer op het water van de Vlaardingse Vaart.
Pas bij het invallen van de duisternis haastten we ons op de fiets naar huis.
De onvermijdelijke eerste schooldag van dit jaar. Het werd een pittige start voor onze Jongste.
Ook de voetbaltrainingen gingen onze aan-tafel-tijden weer bepalen.
Rennen, rennen, rennen.............
Nee, deze meneer zoekt geen rustig plekje voor een plasje. Hij zoekt een cacheje.
Mijn oude, gestolen en mijn nieuwe, gekregen fiets.
Op Schiphol laten we thuis achter ons.
Ook hier zijn ze verstopt en met 2 cachofielen in dit gezelschap moest er jacht op gemaakt worden. Al was het er maar één. Het werden er uiteindelijk vier.
Wát een gave stad is het toch. Een geweldige afsluiting van deze maand vol uitersten.