woensdag 22 augustus 2012

Plaatjes van Het Vennenbos

Op Wessel 's verjaardag vertrokken we, na de koffie mét taart, richting Brabant.

 
Bekend terrein en favoriete vakantieplek van de jongens.
 
 
Vanwege de feestelijke dag gingen we uit eten bij de Pannenkoekenboerderij in Eersel.
 
 
Als verrassing van het restaurant kregen we vuurwerk op tafel.
 
 
Nu niet denken dat de kleding van de heren expres zo op elkaar afgestemd is hè......
 
 
Naast uitslapen, ontbijten met verse broodjes, krantjes lezen, zwemmen, gamen en rennen, bestonden onze dagen uit Geocaching.
 
 
Voor Wim en Jelmer was dit hun eerste kennismaking. In de loop van de week kregen ook zij er steeds meer lol in.
 
 
De eerste van de 11 die we deze vakantieweek vonden, zat verstopt in een schuilhut; een bekend fenomeen in deze streek.
 
 
Deze dag liepen we bijna 9 kilometer en was het verdomde warm. Dat vonden de heren dan weer iets te veel van het goede.
 
 
In een kapelletje kon je een boodschap achterlaten. Om deze heb ik erg moeten lachen. Amen.
 
 
Vogelhuisjes blijken geliefde verstopplekken. Deze hing in Het Speelbos.
 

 
Gevaarlijk uitziend volk daar.............
 






 
Soms moesten we capriolen uithalen, alvorens we de cache te pakken hadden. Deze lag onder een bruggetje, op een lastig te bereiken plek.
 

 
Daar heb je Ruben weer, met zijn roofvogelshow.
 



 
Onder toeziend oog van deze grazers én een drietal dreuzels, vonden we onze eerste Belgische cache.
 

 
En hier lag er eentje op 35 meter hoogte.
 





 
Hoe duidelijk wil je het hebben? En toch gewoon doorlopen. Foei!
 
 
Uiteindelijk bleek ook dit niet de juiste aanvliegroute. We hebben er zéker een uur naar gezocht. Maar opgeven was geen optie. Althans, voor de helft van ons. De andere helft mokte driftig verder.
 
 
Nadat we zes keer de brug met de auto over waren gereden, maar nog steeds niet in de buurt konden parkeren, zat er niets anders op.
 
 
Parkeren aan de verkeerde kant van de brug en dan in kolonne in volle sprint naar de overkant rennen, voordat er weer auto's aan kwamen.
 


  


De eerste bunker die we vonden bleek niet de goede. We moesten veel dieper "het groen" in.



Dit was hem dan.




Dat we de locatie van onze laatste Belgische cache zo letterlijk moesten nemen , daar hadden we vooraf geen idee van.

 
 
De naam: Het Belgisch Varken. We vonden hem in een achtertuin. Het bleek een huisdier.
 
En zo eindigde een heerlijke week.