Juli 2012 ligt voor altijd achter ons.
Weer een maand gelachen
gedroomd
gedroomd
geleerd
geluisterd
gerend
geslapen
geruzied
gewerkt
geklust
gespeeld
geleerd
gepraat
geleefd.
Het schooljaar loopt ten einde. Tijd om te trakteren, want in de vakantie word je 10.
Of ik het niet te ingewikkeld wilde maken, vroeg ie. Hoe hij dat bedoelde, vroeg ik.
"Nou gewoon, een zakkie chips met een speeldingetje en verder niet te veel gedoe."
OK. Dat was voor mij dus een vluggertje dit keer.
Het schooljaar loopt ten einde. Tijd om te trakteren, want in de vakantie word je 10.
Of ik het niet te ingewikkeld wilde maken, vroeg ie. Hoe hij dat bedoelde, vroeg ik.
"Nou gewoon, een zakkie chips met een speeldingetje en verder niet te veel gedoe."
OK. Dat was voor mij dus een vluggertje dit keer.
Vluggertjes hebben zéker voordelen. Meneer bedacht namelijk dat hij diezelfde middag zijn laatste judoles van dit seizoen had en dat het dan wel leuk zou zijn ook daar te trakteren.
Of ik dat tussen de middag even snel in orde kon maken?
Gelukt!
Op de avond van 4 juli reed ik naar Bleiswijk. Het was ontzettend warm en benauwd. En toch liep ik in 1x de 5 kilometer uit. Zwoegend, maar toch. De beloning was groot: siroopje, partje sinasappel en 3 paprika's.
Hij heeft zojuist zijn rapport opgehaald. Aan zijn gezicht is af te lezen dat hij er zelf dik tevreden mee is. Terecht. Zonder onvoldoendes is hij glansrijk over naar de 2e. Goed gedaan man!
Dit was onze nieuwe vocht-vreter-vriend. Zijn voorganger stond al 2 maanden te loeien, zonder al te veel resultaat. Deze zou het binnen 1 week helemaal in orde gaan maken, zéker nu de luchtslang direct onder de douchebak geplaatst was.
Het viel de deskundigen erg tegen. Want die week, werden er twee, en drie en meer........
Jelmer bakte al onze pannenkoeken voor die zaterdag. Dat deed ie prima en ze smaakten uitstekend.
Deze maand vertrokken we voor 6 nachten / 5 dagen naar Londen. Het was gewéldig. Wat is het toch een prachtige stad.
Het zit prima, in de dug-out van Arsenal.
In de enorm grote sportzaken keken we onze ogen uit en scoorden de heren souvenirs.
Hier zit een moe maar voldaan mens. Zojuist gerend en dus een bakkie koffie verdiend.
Op een vrijdgavond namen we een kijkje bij de opnameplek van Toud Du Jour. Dit programma is al dagenlang de vaste dagafsluiting van Wim en Jelmer. Leuk om het eens van dichtbij te bekijken. Doordat het één van de eerste mooie avonden was, waren we niet de enigen en was het erg druk. We hadden toch een prima overzicht en konden alles goed volgen en herkennen van tv. Wilfred, Dries, Johan, Gert en Danny, ze waren er allemaal.
Op het terras waren ze goed voorbereid: er waren dekentjes omdat het snel afkoelde.
Bij thuiskomst zagen we dat Wessel tijdens de intro van het programma op tv, duidelijk in beeld was gebracht. Heeft hij het toch wéér eens voor elkaar.
Dit is niet zomaar een willekeurig aantal getallen. Nee, dit is de aanzet tot licht in de duisternis, tot droogte na langdurige vochtigheid. Na maanden drogen, op vele manieren en met allerlei hulpmiddelen, waren de vochtmeetwaarden nog steeds veel te hoog. Deze maand, na het verwijderen van het glasvezelbehang en het opschuren van de muur, werd er voor het eerst een verlaging gemeten. Hoezee!
Op 23 juli werd onze Benjamin Tiener. Met de opa's dronken we koffie en aten we een taartje.
Daarna vertrokken we naar Brabant voor onze tweede vakantieweek.
We hebben het grandioos getroffen met het weer en hadden het er heerlijk.
Op zoek naar de cache! Dankzij deze nieuwe hobby hebben we lokaties gezien, waarvan we de voorgaande 5 jaren geen weet hadden.
De vondst van het Belgisch Varken vierden we op het terras.
Weer of geen weer, de bbq gaat hier altijd door. Op de foto is het niet te zien, maar het goot van de regen. Zo doet de parasol toch nog dienst.
Vlak bij Jelmer's school vonden we deze cache in de bosjes. We stopten er de Travel Bug in, die we in Brabant in De Flierefluiter Cache vonden en meenamen naar onze eigen provincie.
Deze blijkt al 12 jaar onderweg te zijn; het startpunt toen was New York.
