Vanochtend. Kwart voor negen. Ik draaide de voordeur open en luisterde. Oorverdovende stilte.
Geen tv-geluiden, geen geruzie, niemand die vroeg " mag ik wat te drinken?", geen gerommel in de keuken. Het enige dat ik hoorde was het geluid van ons logeerkonijn knagend op een wortel. Maar verder stilte.
Wim en Jelmer zijn op herhaling in Londen, met opa dit keer.
Wessel heb ik net naar school gebracht. De eerste schooldag na een lange, fijne zomervakantie.
Hij had er zin in.
Ik niet.
Ik heb een hardgrondige hekel aan die eerste dagen dat er weer van alles moet. Dat de klok regeert en dat we niet meer samen zijn.
Daarom pakte ik de autosleutels en vertrok weer door de voordeur. Ik moest er echt hoognodig even tussenuit. Mijn onvrede er uit stampen en straks terugkeren als een moeder die zich schikt naar de situtatie. Want dat kan ik best. Heus. Maar dat duurt bij mij altijd even.
Met 538 extra hard door de speakers schiet ik de snelweg op. Wegwezen. Bij 's Gravensande parkeer ik de auto. De eerst badgasten arriveren ook al. Bepakt en bezakt slepen zij zich voort.
Het is al heerlijk warm en de eerste kilometers leg ik af door de duinen. Onderweg pik ik 3 caches op, want hé, ik ben er nu toch. Om zo onopvallend mogelijk te loggen ga ik zitten en lurk ik nonchalant wat aan een bidon water. Blijkbaar zie ik er nog steeds niet zo ontspannen uit, want er zijn fietsers die in het voorbijgaan naar me roepen "of ik wel goed ben?"
Na zo'n 3 kwartier steek ik bij Ter Heijden de duinen door en dan ligt de zee voor me. Rust en ruimte. Het werkt, want langzaam verdwijnt de bewolking uit mijn kop.
Precies om kwart over twaalf parkeer ik mijn fiets bij school en zie ik Wessel aankomen. Enthousiast en vol verhalen. Binnen 10 minuten hebben we de eerste discussies al achter de rug en blijft hij me mokkend aankijken omdat ik geen wentelteefjes klaar heb staan thuis. O ja, zo was het. Ik weet het weer.
Er zijn nog best veel dingen waar we aan moeten wennen.
Maar dat komt wel.
Na het avondeten gaan we een rondje fietsen en halen we een ijsje.
Zo houden we de zomer nog lekker even vast.
Morgen komt de andere helft van ons gezin weer thuis.
En dan is alles weer goed.
