Valentijn

14 februari 2012

Vandaag Valentijnsdag. Eerlijk? Ik heb er niks mee.

Op Wikipedia vond ik dit erover terug:

Valentijnsdag is een dag waarop geliefden elkaar extra aandacht geven met cadeautjes, bloemen, of kaarten.  Paus Gelasius I riep in het jaar 496, 14 februari uit tot de dag van de Heilige Valentijn. In de Verenigde Staten is men, uit commercieel oogpunt, begonnen met het verleggen van de nadruk van anonieme liefde naar liefde. Valentijnsdag is in België en Nederland in korte tijd, sinds midden jaren 90, een groot commercieel succes geworden: cadeauwinkels, boekwinkels en bloemenwinkels profiteren hiervan.

Hier in huis leeft het niet. Ik denk niet dat dit door Valentijn komt, want het hele cadeautjes-geef-gedoe zit bij ons in een verdomhoekje. Bij de mannen dan.
Ik vind het fijn mensen blij te zien, ik zie graag een ander gelukkig. 
Grote geluksbrengers zijn de ware liefde, een klepperende brievenbus en een onverwachts warm gebaar. Dat is dan direct ook een cadeau aan mezelf.

 

Deze vond ik in de aardappelbak. Da's geen toeval. Nee, dat is een cadeautje.

Dit vond Jelmer in zijn brooddoos, op school. Hij vond ze lekker. Wéér een cadeautje.

Wessel mocht uitdelen in zijn klas. Was ie voor even het leukste jongetje van groep 5/6. Is dat geen cadeau?

Hier struikelde ik bijna over bij de kassa van H.EMA. Ik kocht er 3. Ze smulden er van.

En tenslotte kwam ik deze bak spekkies tegen. Mensen die mij goed kennen, weten dat dit hoog op mijn lijst staat van "Lekkerste Dingen Ever". Dus dat was mijn cadeau aan mezelf. En ze zijn héérlijk!

Tenslotte kwam Wessel thuis met 7 briefjes. Dat vind ik zo leuk van zijn juffie. Er stond n.l. een Valentijn Mailbox in de klas. Daar mocht iedereen briefjes in doen. Zoveel als ze wilden en voor wie ze maar wilden. Niet om op te biechten dat ze iemand heel heel leuk - in de betekenis van verliefd - vinden, maar om te vertellen dat ze iemand aardig vinden.

En toen kreeg hij dit. Zo vind ik Valentijnsdag toch wel de moeite waard.