Ik ben druk

On my way to Rotterdam

I had a dream..............

In maart 2012 droomde ik er nog van om ooit, ooit, 5 kilometer achter elkaar te kunnen rennen. Zonder wandelen, zonder stoppen, zonder uithijgen, zonder steun zoeken bij een lantaarnpaal. Gewoon rennen en blijven rennen.
Giechelend spraken we af dat als, als, het zou lukken, we in april 2013 op de dag van De Marathon van Rotterdam, de 10 kilometer afstand zouden gaan mee rennen.
Om de circel rond te maken.
De circel van ons marathongezin, waarin ik een broertje dood had aan dat gezever over intervaltrainingen, pasta-avonden en een voor l*l lopende vader omdat hij zich naar mijn mening in de meest afzichterlijke renkleding hees. Maar waarin ik ook een grenzeloze bewondering had voor het feit dat zij het wél konden, 42.195 kilomter rennen en nog snel ook. En waarin ik vaak langs de route in Rotterdam Centrum stond om een glimp van ze op te vangen.
Die circel dus. Inmiddels ren ik op de schoenen van het merk dat mijn moeder ook graag kocht en trek ik ook zo'n smakeloze strakke broek aan als ik op pad ga. En eet ik een banaantje vlak voor ik vertrek.
Hoe gaaf zal het dan zijn als ik, ik , daar straks rondren.

Aan het eind van de zomer had ik mijn doel bereikt: ik kon het, 5 kilometer.
Begin november was ik weer een belangrijke stap verder: ik kon het ook 10 kilometer achter elkaar.

Nu werk ik dus toe naar mijn huidige bestemming: De Coolsingel op zondag 14 april 2013.

De weg er naar toe is eenvoudig. Blijven rennen, goed naar Evy luisteren, geen gekke dingen doen en niet geblesseerd raken. Daar bovenop wil ik elke (kalender)maand in georganiseerd verband ergens 10 kilometer rennen.

The big big bang
The reason I'm alive
When all the stars collide
In this universe inside

The big big bang
The big big bang , the big big bang

Some people like to talk
But I'm into doing
What I feel like doing
When I'm inspired

Afgelopen zondag was de December Run aan de beurt. Om kwart over tien haalde ik mijn startnummer op voor de 3e Sinterklaasloop, en doneerde hierbij mijn inschrijfgeld aan De Roparun.
Tot hier had ik alles onder controle. Daarna werd het alleen maar minder.

Petje vergeten, geen GPS signaal te krijgen en ook mijn muziek niet klaar staan terwijl het startschot klonk. En zonder muziek ga ik echt niet aan die 10 beginnen, dus dan maar later starten. Uiteindelijk was de groep al 35 seconden vertrokken toen ik pas ging.
Donkere wolken pakten zich samen boven me.

De achterhoede had ik zo ingehaald en toen begon de race om groepjes bij te halen.
We renden 2 rondjes van 5 kilometer door De Broekpolder.

Binnen 500 meter had ik de 1e hagelbui al op mijn kop. Geen geluk vandaag, want het was en bleef opnieuw beestenweer. Gelukkig kreeg ik tijdens het eerste rondje van Pa nog een petje en dat was prettig warm op mijn hoofd.

Wegens het kleine aantal deelnemers waren de lopers zo uit elkaar getrokken. Vooraan ging het te hard en dus liep ik wederom heel veel alleen. Maar met wel steeds stipjes in de verte die dichterbij kwamen. Dat levert hele eenzame foto's op.

Doordat ik geen GPS had kreeg ik ook geen meldingen hoeveel ik al gerend had en hoe snel mijn kilometertijden waren. Omdat dit rengebied mij niet bekend is had ik werkelijk geen flauw idee hoe of wat. De stipjes zetten me wel aan tot net iets harder gaan, dat voelde ik wel. Het was buffelen.

I want to run
I want to hide
I want to tear down the walls
That hold me inside
I want to reach out
And touch the flame
Where the streets have no name

I want to feel sunlight on my face
I see the dust cloud disappear
Without a trace
I want to take shelter from the poison rain
Where the streets have no name

De tijd bij de finish was echt een verrassing. Ik hoorde al roepen dat ik onder het uur ging blijven. De fotograaf riep of ik wel even wilde juichen. Wel ja joh, lekker spontaan.

Uiteindelijk was mijn tijd 1,5 minuut sneller dat de vorige 10 km, 58 minuten en 45 seconden.
Dus ik was dik tevreden!

Mission completed. Als beloning ga ik me NU inschrijven voor 14 april. Ik geloof ECHT dat het gaat gebeuren.

Best things

Ik had een lastige anderhalve week. Allemaal dingetjes. En gedoe. Gezeik. Ineens bleven mijn bordjes niet meer allemaal hoog. Ik voelde de energie uit me vloeien. Aan het eind van deze periode kwam er De Explosie. Het luchtte niet direct op, maar leverde weer nieuwe pijntjes op.
En toen kwam daar de nachtvorst overheen.

Ik hielp de jongens naar school, deed de boodschappen, schoof ze de kast in en sprong weer op mijn fiets. De polder in.
Al zo vaak verwonderde ik me over de schoonheid daar, al rondrennend. Door de opkomende zon, nog zo laag staand, kleurt het daar mooi oranje. Goudkleurig, alsof het in brand staat.
Stilstaan voor het maken van plaatjes doe ik dan niet, maar nu ging ik ervoor.

Ik fietste, liep stukjes, staarde over de weilanden, luisterde naar het oorverdovende kabaal van de wegtrekende ganzen.
Het was nog schemerig, mijn ogen wenden langzaam aan het licht. Het was koud. De wind blies mijn haar in mijn ogen. Ik maakte foto's en keek.

Ik keek en verwonderde me over de pracht van de natuur.

Best things in life are free.

 

Ik kwam helemaal bij. Precies wat ik nodig had.

Verkleumd van de kou rolde ik na een dik uur ons huis binnen.
Dat met die bordjes gaat wel weer een poosje lukken.
Eén uur verandert een ochtend.

Koffie!

Kruidnootjescake

Ik maakte een baksel, passend bij deze periode van het jaar.
Niet moeilijk, wel lekker. Een aanrader. Dus.
Kruidnootjescake is geweldig. Mijn hele leven draait om kruidnootjescake. Ook al weet ik dat pas sinds eergisteren. Ik vind kruidnootjescake nog leuker dan de Efteling! Wat overigens ook goed te maken zou kunnen hebben met het feit dat ik perfect gelukkig zou zijn als ik onze polder nooit meer uit zou hoeven.

Wat je nodig hebt:

- 250 gram cakemeel
- 200 gram witte basterdsuiker
- 200 gram roomboter
- 3 middelgrote eieren
- 150 gram kruidnootjes
- 2 eetlepels speculaas / koekkruiden
- scheutje melk

Hier in huis wonen 3 "nootjes-haters". Heb jij het beter getroffen, dan kun je nog 75 gram amandelschaafsel gebruiken voor op de bovenzijde van de cake.

Hoe ga je te werk:

Vet eerst een cakevorm in.

Klop de boter en de basterdsuiker door elkaar.

Voeg één voor één de eieren toe.
Als ze allemaal zijn opgenomen in het beslag, mag de cakemeel er bij.
Roer de speculaas / koekkruiden door het beslag.

En daarna de kruidnootjes.

Voeg als laatste een scheutje melk toe om het geheel niet te droog te laten worden.

Doe het beslag in de cakevorm en strooi er indien gewenst het amandelschaafsel over.

Verwarm de (heteluchtoven) voor op 150 graden.
Plaats een rooster in de oven en daarop de cakevorm.
Bak hem in ongeveer 50 minuten gaar en goudbruin.
Gebruik eventueel een satéprikker om te bepalen of de cake gaar is.
Als je ziet dat de bovenkant van de cake te bruin wordt, dan kun je de cakevorm met aluminiumfolie afdekken en daarna verder bakken.

Eet smakelijk!

Logica

Het was nog donker vanmorgen in huis.
Wim was al op pad, Jelmer was druk met zijn sociale contacten via SocialMedia en ik met het vullen van een broodtrommel.

Gestommel boven. Even later krakende traptreden. Het teken dat Jongste ook wakker is en aan het afdalen is richting onze inmiddels behaaglijk warme huiskamer.
Ik doe de kamerdeur open en daat staat ie. Slaapdronken, warrig haar, om op te vreten. Twee armen om mijn nek en de eerste kroel van de dag heb ik te pakken.

Waar de meesten van onze gezinsleden tijd nodig hebben om even tot zichzelf te komen, is hij direct fris en fruitig. Dus zijn eerste zin luidt: "Mam, ik weet NU EINDELIJK wat ik later wil worden."

Nou, dat is dan goed nieuws. Tegenwoordig moeten er op school al vroeg keuzes gemaakt worden, dus handig als je daar alvast uit bent.
Net als al die andere jongetjes heeft hij de bekende varianten allemaal al doorlopen: politieagent, goochelaar, meester, lid van het animatieteam op een bungalowpark en instructeur van raften in een zwembad.
Uiteraard ben ik zeer benieuwd welke we aan het rijtje toe kunnen voegen.

"Nou jongen, dat is fijn, vertel het me maar."

"Ik wil Sparta Piet worden."
Die had ik niet aan zien komen.
Sparta Piet is de 'levende' mascotte van een wereldberoemde voetbalclub in Rotterdam. Een mascotte, niet in schaalmodel, maar meer dat er dan een volwassen kerel in zo'n veel te groot pak met zo'n zware kop er boven op rondsjokt.
En dat wil ie dus worden.
Waarom? Omdat je dan ook promotie maken kan, zegt ie.

Die moet hij me even uitleggen, want dat snap ik niet zo 1, 2, 3.
"Maar als je goed genoeg bent, kun je ook mascotte worden bij de grotere clubs zoals Feyenoord en Ajax. Snap je?"
Uhhh ja, ik snapte hem.

Omdat ik van tijd tot tijd probeer mijn jongens echt serieus te nemen, lachte ik hem niet uit maar stelde ik een intelligente vraag.
"Heb je enig idee wat voor soort school je daar dan straks voor nodig hebt?"
"Ik denk MAVO. Maar als ik door wil naar Feyenoord of nog hoger moet ik ook nog wel de HAVO of zelfs het Gymnasium gaan doen."

Ik heb niet gelachen. Heus niet. Ik neem hem serieus hè.