Fietsrondje Schiedam

Dat Nederland een fietsland is, dat weten we natuurlijk allang. Het is zelfs over bijna heel de wereld wel bekend.

We hebben meer fietsen dan inwoners. We fietsen samen meer dan vijftien miljard kilometer per jaar. Gemiddeld fietsen we per persoon 888 kilometer per persoon per jaar. Gelderland en Noord-Brabant zijn dé provincies om te fietsen. Als je kijkt naar het aantal fietspaden tenminste. In deze provincies ligt maar liefst 5000 kilometer aan fietspaden. Mijn provincie volgt op de derde plaats met 4800 kilometer.

Dit was mijn eerste fiets. Rood frame, wit zadel, bandjes, spatborden en handvaten. Tof ding toch?

Mijn voorlaatste fiets was een blauwe, met dito velgen. Ik heb er ooit een smeuïg verhaal over geschreven. De aanleiding was heel vervelend, want mijn bijna nieuwe fiets werd toen gejat.
De omstandigheden maakten het hilarisch.

Ik kreeg een nieuwe. Een duplicaat. En anderhalf jaar later werd mijn eerder gestolen exemplaar teruggevonden. Toen had ik er twee.

Het was een degelijke, stabiele fiets. Perfect om post mee te verstouwen. Hij heeft in zes jaar tijd veel te verduren gehad. Kapotte onderdelen werden vervangen door dezelfde te verwijderden van zijn dubbelganger. 

Zo hield ik altijd één complete fiets en werd de tweede steeds kaler. Tot daar niets meer vanaf te halen viel en we afscheid namen.

Toen ik stopte met de post viel op hoe zwaar hij eigenlijk fietste, zonder bagage. Inmiddels was ik door omstandigheden flink wat kilo's aangekomen, had ik geen uithoudingsvermogen en conditie meer en zat ik alles behalve soepel in mijn spieren en gewrichten.

Ontspannen fietsritjes werd hard werken. Als we samen weg gingen, was ik de vertragende factor.
Het fietsen werd een opgave. En ik liet de fiets steeds vaker staan.
Ging wandelen. 'Koop toch een nieuwe fiets', zei hij regelmatig. Maar ik bleef volhouden dat het niet aan de fiets lag, want die was prima.

Tot we van de zomer met het gezin op fietsvakantie gingen. En ik op de huurfiets fluitend naast iedereen kon blijven rijden. Ik gaf toe. Het lag toch ook aan de fiets. We namen ons voor in het voorjaar van 2021 een andere te gaan kopen. Dankzij het fietsplan van mijn werkgever gaven we er binnen een week een klap op.

Alle drie mijn wensen werden vervuld. Hij heeft een lage instap, heeft versnellingen en een zo onopvallend mogelijk uiterlijk. Er worden hier in de buurt namelijk flink veel fietsen gestolen en ik wil het niet te aantrekkelijk maken. En nee, ik koos geen elektrische fiets. Dat is volgens ons alleen leuk als we er beiden zo eentje hebben. 

Het eerste ritje maakten we in de buurt. De cache koning van Schiedam heeft er namelijk veel neergelegd in onze woonplaats, maar het merendeel hebben wij nooit opgezocht. Omdat we nu eenmaal liever buiten de stad fietsen dan erbinnen. Maar corona maakt dat er veel minder mensen op straat zijn en dus sta je tijdens het zoeken naar caches nu minder te kijk. Dit was voor ons dan ook een 'now or never'.

Het werd een leuk rondje. Langs mooie plekjes en even zoveel afbraak. 

We sloten af met een hengelcache. 

Omdat we nu ook wel eens iets úit de boom wilden halen in plaats van enkel er in terug hangen. Uiteraard werden we vreemd aangekeken, want het blijft een idioot gezicht, zo'n volwassen kerel met een hengel in het park.

De fiets is meer dan goedgekeurd. Laat het voorjaar nu maar doorzetten.