De Elfstedenroute

Ongeveer vijfentwintig jaar geleden fietsten hij en ik in de zomervakantie samen in één week de Elfstedenroute in Friesland. Ja, waar anders?

Ik kan me er weinig van herinneren. Alleen de vele regen die viel in die week.

Deze zomer kregen we onze jongens zover om als gezin een aantal dagen te gaan fietsen. 

We kozen voor een halve Elfstedentocht, want dat was qua dagen en kilometers te overzien. En op te brengen. 
We fietsten drie dagen, hadden op drie verschillende locaties een overnachting, onze bagage werd voor ons verplaatst en ontbijt en diner waren geregeld. Luxe fietsen dus.

Onze eerste overnachting in Rijs was erg leuk. Een sfeervol hotel, met ontzettend aardige en behulpzame mensen, een fantastisch diner en een prima slaapplek.

In de tuin deden we op het buitenterras ons eerste drankje en 'mocht' ik een selfie maken. De eerste en laatste van deze week.

We sliepen in tuinkamers, met boven ons hoofd een driftige specht.

Na het eten maakten we zonder de jongens een ommetje in het Rijsterbos. Het avondlicht was sprookjesachtig.

De volgende dag fietsten we via Stavoren en Hindeloopen naar Workum. Ieder van ons had zelf een huurfiets uit mogen zoeken. Dat werden geen mountainbikes of elektrische fietsen, maar stadsfietsen met acht versnellingen en fietstassen. Prima fietsen.

In Stavoren schuilden we voor een fikse bui met een drankje en een taartje. Want ook na vijfentwintig jaar bleek het een natte route.

In Stavoren vonden we een pannenkoekenhuis.

Gelegen naast het Schaats- en Elfsteden Museum, dus we kregen er bijzondere stoelen.

Onze tweede slaapplaats in Workum gaf ons één upgrade kamer, waar we de jonge heren de sleutel van gaven. 
De jacuzzi was een groot succes.

Wij smulden van het tapas diner en de leuke inrichting van het hotel.

Op onze tweede fietsdag fietsten we vanuit Workum via Bolsward en IJlst naar Sneek.

Op een gezellig terras in Bolsward maakte ik kennis met de Oranjekoek. Héérlijk. 

Al twee dagen riepen we regelmatig naar elkaar "Waar zit die Maarten nu?".

Op deze plek voelden we hem dichtbij. Nou ja, een soort van dan. Bij dit bruggetje kreeg hij ongeveer een jaar geleden, bij zijn eerste Elfsteden zwempoging, een Pizza Fungi in het water.

Nu hangt daar een Geocache in pizza-vorm boven het water. Zonder deze leuke hobby hadden we dit nooit geweten en waren we er gewoon voorbij gefietst.

In IJlst bestelden we een bruine fruitschaal. Deze term leerde Oudste ons. Het is hip taalgebruik voor een schaal met gefrituurde snacks.

Foto's maken heb ik deze dagen niet veel gedaan. Het hield teveel op en de heren wilden er liever niet op. Deze nam ik stiekem, toen ze geconcentreerd stonden te kijken naar een kaats-spel.

De laatste nacht sliepen aan de rand van Sneek in een zeer matig verblijf. 

In een sneltreinvaart fietsten we via Sloten terug naar Rijp. Dit omdat er na anderhalve droge dag, fikse buien aangekondigd werden. Die wilden we voor blijven. En dat lukte aardig.

Het waren erg leuke dagen. Actief en we hebben veel tijd met zijn vieren doorgebracht. Veel indrukken opgedaan en daardoor voelde het of we lang van huis waren geweest.

Friesland is een mooie provincie. Vlak, veel ruimte en water, overal bruggen en brugwachters, maar ook bosgebieden. En of de Elfstedentocht nog eens komt? Ik denk het niet.