Drie jaar geleden haalde hij zijn MAVO diploma. Nu is hij bezig met de afronding van zijn MBO Opleiding.
Hij loopt stage. Gelukkig is het een betere ervaring dan zijn vorige, eerste, stage.
Waar hij toen een uur reistijd had, fietst hij er nu binnen twintig minuten heen.
Toen kwam hij terecht in een klein bedrijfje, voornamelijk door vrouwen gerund, nu is hij 'één van de mannen.' Dat geeft een heel andere sfeer. Eentje die hij van thuis gewend is, die beter bij hem past en waar hij zich veel meer op zijn gemak voelt. Het is een afdeling vol prikkels, grote monden, sportpraatjes en grove humor.
De weken vliegen voorbij. Hij gaat er nooit met tegenzin heen. Komt vrolijk en energiek weer thuis. En is stik gelukkig als zijn stagevergoeding op zijn rekening gestort is.
Eén dag was hij ziek. Griep. De dag erna was hij niet opgeknapt, maar sleepte zich toch met zijn fiets erheen. Dat zegt mij genoeg.
Die dag dat hij thuis was, besloot ik even in zijn tas te kijken of er misschien nog (oud) brood in zat. Dat was niet zo. Wél vond ik dit.
Vijftien! koeken. Sommigen geplet onderin zijn tas. Anderen helemaal verkruimeld.
Dat is zó typisch hem. Elke avond pakt hij alvast zijn tas voor de volgende stagedag in. Met flesjes ijsthee en een koek. Zonder te bedenken of hij die van de vorige dag wel op heeft gegeten.
Ik hoefde in elk geval voorlopig even geen koeken te kopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten