Vandaag was onze agenda leeg. Daarom vatten we het plan om onze eigen Bloesemtocht te organiseren. Al googelend kwam ik op een voor mij nieuwe site 'Route You'. Ik vond daar de "Bloesems langs de Linge-route". Deze bleken we in te kunnen lezen in de bijbehorende app. Hartstikke handig!
Zo hadden we onderweg de beschikking over de route inclusief kaart. Veel beter dan de uit te printen versie, waarvan de omschrijving met pijltjes, links- en rechtsaf niet te volgen was.
Om 9.15 uur stapten we in de auto richting de Betuwe en drie kwartier laten parkeerden we bij het treinstation van Geldermalsen. Ik opende Route You en hij de Geocache-app. Want als we dan toch gingen lopen, konden we net zo goed kijken of we ergens langs een geocache zouden komen. Inderdaad, ergens in de fietsenstalling bleek er ééntje verstopt te liggen. 'Opknappertje' heette hij. Aan de omschrijving te zien, sloeg dit op het stationsgebouw, want dat was recentelijk opgeknapt. Maar na wat hersens kraken bedachten we dat het ook best eens over een barrel op twee wielen zou kunnen slaan.
Gevonden! De kop was er af.
Het werd een heerlijke dag. Prachtige omgeving. Fijne rust.
Fluitende vogeltjes, af en toe een lekker zonnetje, huppelende lammetjes.
Er was helemaal niets mis mee. Nou ja, misschien dan het feit dat we tóch één of twee weken te vroeg waren.
Kijk. Rijen laagstamboompjes staan keurig in het gelid langs de dijk. Maar wél een beetje kaal.
De Betuwe en fruit horen bij elkaar. Dankzij voedselrijke rivierkleigronden met een dikke humushoudende laag, is dit het gebied waar het lekkerste fruit van Nederland vandaan komt. Het wemelt hier dan ook van de boomgaarden, die in het voorjaar zorgen voor een spektakel aan bloesems. Maar ja. Het voorjaar was hier blijkbaar nog niet begonnen, want de meeste bloesem zat nog goed verstopt.
Kwamen we een bloeierd tegen, moest hij direct op de foto, want het kon zomaar eens de enige zijn die we tegen zouden komen. Pruimen, kersen, peren en dan appels. Dat is de volgorde van de bloei. Nu stonden de pruimen net op springen.
We liepen eerst de Lingedijk bij Tricht en daarna de Appeldijk bij Beesd af. Deze laatste vormt een lang lint langs de rivier de Linge, met aan weerszijden oude hoogstam appelbomen.
Sommige locaties hadden een flinke bos hout voor de deur.
Ook liepen we een heel stuk over landgoed Mariënwaerdt.
Bij Beesd staken we de Linge over.
En kregen we zin in een pauze mét koffie. Overal werden we via pijlen-bordjes 'eetcafé' richting een terras in Enspijk gelokt. Maar toen we daar eenmaal strandden, leek het alsof ze helemaal niet op ons zaten te wachten.
Het werd een vermakelijke voorstelling.
"Wil jij binnen of buiten zitten?"
"Als ik zo die ramen zie, laten we maar buiten doen."
Een dame die zichtbaar geen zin in haar werk had en een beetje rond liep te knorren.
Een terras-genoot die een uitsmijter bestelde, terwijl ze dacht dat ze een omelet had gevraagd. Ze bleek niet van het zachte eigeel te houden. Dus prikte ze met haar vork in de drie spiegeleitjes, hield met twee handen het hele gebakken ei als een theedoek omhoog en liet zo al het eigeel er uit druipen, op haar bord. Mij een raadsel dat haar tafelgenoot gewoon rustig door kon eten, want het zag er alles behalve smakelijk uit.
Het werd een korte stop, maar lang genoeg om de ergste dorst en trek te doven. Vlak voor vertrek ontdekten we dat een gast zijn tas met spiegelreflex camera aan zijn stoelleuning had laten hangen. Die zou dus straks de schrik van de dag gaan beleven als hij er achter zou komen dat zijn spullen zoek waren. Goudeerlijk als we zijn, brachten we het binnen, voor het geval hij zo terug zou komen.
Binnen had de tijd stil gestaan. Eetcafé De Zwaan is waarschijnlijk in 1926 gebouwd en daarna is er ook niets meer aan gedaan. Alles donker, bruin en muf.
Toch nog maar even naar het toilet voor vertrek. Nou. Dàt was geen verstandige zet. Had ik dàt geweten, was ik gelijk in de boomgaard gaan zitten. Goor - goorder - goordest. Wat een vieze p*slucht.
Snel vergeten maar. En weer door!
Nog even doorstappen en rond vier uur waren we terug bij het station.
Met 17,3 wandelkilometers op de teller.
En 12 gevonden geocaches.
Had ik al gezegd dat het een heerlijke dag was?
Misschien gaan we volgend jaar op herhaling. Maar dan één week na de officiële tocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten