29 juli t/m 5 augustus 2016
We zijn alweer even thuis. "Home is where the heart is." Zeggen ze. Ik houd het liever op "Home is where the cat is, where it smells like nothing en where you dare to walk on your bare feet".
De aankomstdag was een pittige, daarna ging de knop om en maakten we een leuke week.
Maar Center Parcs krijg je me echt nooit meer in. Ik geloof niet dat het gezond is om hier lang te verblijven en de kosten die je maakt staan absoluut niet in verhouding tot wat je krijgt.
Je krijgt hier namelijk op dag één 135 muggen in je huisje. Als welkomstcadeau lag er een paraplu klaar. We hadden liever een vliegenmepper gekregen.
De eerste uren hebben we gevuld met het omleggen van hen allemaal. Je krijgt hier dierenlijkjes in alle ruimtes, zowel op de grond en kasten, vastgeplakt aan alle gordijnen - overal bloedvlekken - en ingedrukt in de muren. Je krijgt smerig zwarte vloeren en klamme zuur ruikende kamers.
Ik heb hier smetvrees ontwikkeld; ik wist niet dat ik het in me had.
Maar Center Parcs krijg je me echt nooit meer in. Ik geloof niet dat het gezond is om hier lang te verblijven en de kosten die je maakt staan absoluut niet in verhouding tot wat je krijgt.
Je krijgt hier namelijk op dag één 135 muggen in je huisje. Als welkomstcadeau lag er een paraplu klaar. We hadden liever een vliegenmepper gekregen.
De eerste uren hebben we gevuld met het omleggen van hen allemaal. Je krijgt hier dierenlijkjes in alle ruimtes, zowel op de grond en kasten, vastgeplakt aan alle gordijnen - overal bloedvlekken - en ingedrukt in de muren. Je krijgt smerig zwarte vloeren en klamme zuur ruikende kamers.
Ik heb hier smetvrees ontwikkeld; ik wist niet dat ik het in me had.
Na overleg kregen we een extra schoonmaakbeurt. Dat hield in dat er twee dames kwamen stofzuigen en dweilen. Binnen tien minuten waren ze weer vertrokken. Ik kon nog net voorkomen dat ze even 'lekker' alle ramen en deuren open gingen zetten. NEE, NIET DOEN! Het volgende leger muggen stond namelijk te dringen om het huisje in te trekken.
Het park zat barstensvol, dus een ander huisje was geen optie. Dat het anders kan zagen we bij de Van Bennekoms, die elders op het park een heel gezellig, mooi, schoon en fris huisje bewoonden. Met de deur naar buiten wagenwijd open.
Onze tactiek werd 'Niet klagen, maar dragen'. We zijn daar behoorlijk goed in gebleken.
Ik stookte in alle ruimtes voor een godsvermogen vuurtjes met geurkaarsjes.
En stelde een paar regels op en ging krijsen als iemand zich er niet aan hield.
1. Je hebt in huis overal en altijd - ik zeg ALTIJD - je slippers aan.
2. Tassen staan niet - ik zeg NIET - op de grond.
3. Er wordt niets - maar dan ook HELEMAAL NIETS - uitgepakt.
4. Je zet of legt niets - ik zeg NIETS - in een kast.
Het park zat barstensvol, dus een ander huisje was geen optie. Dat het anders kan zagen we bij de Van Bennekoms, die elders op het park een heel gezellig, mooi, schoon en fris huisje bewoonden. Met de deur naar buiten wagenwijd open.
Onze tactiek werd 'Niet klagen, maar dragen'. We zijn daar behoorlijk goed in gebleken.
Ik stookte in alle ruimtes voor een godsvermogen vuurtjes met geurkaarsjes.
En stelde een paar regels op en ging krijsen als iemand zich er niet aan hield.
1. Je hebt in huis overal en altijd - ik zeg ALTIJD - je slippers aan.
2. Tassen staan niet - ik zeg NIET - op de grond.
3. Er wordt niets - maar dan ook HELEMAAL NIETS - uitgepakt.
4. Je zet of legt niets - ik zeg NIETS - in een kast.
Het weekend brachten de jongens met elkaar door.
Die van ons, onze Logé en Van Bennekom junior. Zwemmend, kaartend, bowlend, monopoly-end, en poolend vloog de tijd voorbij.
Wij wandelden rond en tot de vroege uurtjes maakten we met zijn negenen aan een grote tafel, de Plaza onveilig.
Door Barry werden we op onze wenken bediend en hij op zijn beurt, werd verlegen van de fooi die wij hem in handen drukten.
Die van ons, onze Logé en Van Bennekom junior. Zwemmend, kaartend, bowlend, monopoly-end, en poolend vloog de tijd voorbij.
Door Barry werden we op onze wenken bediend en hij op zijn beurt, werd verlegen van de fooi die wij hem in handen drukten.
Dinsdagochtend stonden we vroeg op. We lieten het ontbijt, dat de vertrekkende Van Bennekoms voor ons achterlieten, ons goed smaken.
Om half tien zetten we Logé af op het station voor de trein richting Schiedam, en vervolgden we met zijn vieren onze reis naar Emmen. Wildlands stond op het verlanglijstje van Jongste, dus daar lag onze eindbestemming.
De voormalige Emmer dierentuin is failliet gegaan en nu is elders in de stad een nieuw park herrezen. Geen dierentuin, maar dat schijnen de meeste bezoekers niet te weten. Daarom stroomt het internet vol met negatieve recensies.
Volgens ons volkomen onterecht. Want wat een prachtig park is het.
Om half tien zetten we Logé af op het station voor de trein richting Schiedam, en vervolgden we met zijn vieren onze reis naar Emmen. Wildlands stond op het verlanglijstje van Jongste, dus daar lag onze eindbestemming.
De voormalige Emmer dierentuin is failliet gegaan en nu is elders in de stad een nieuw park herrezen. Geen dierentuin, maar dat schijnen de meeste bezoekers niet te weten. Daarom stroomt het internet vol met negatieve recensies.
Volgens ons volkomen onterecht. Want wat een prachtig park is het.
Zo wordt er volop geklaagd over de drukte bij de topattracties.
De wachttijd kan lang zijn, de uiteindelijk attractie duurt slechts een minuut of zeven en is inderdaad niet spectaculair te noemen.
Maar wel vermakelijk. Het is maar hoe je ernaar kijkt.
En met de tip van Nicht om niet eerste de hele route te lopen en bekijken, maar direct naar de topattractie te lopen, hadden wij ze vrij snel alle drie gedaan. Zonder hinderlijke wachttijden.
De wachttijd kan lang zijn, de uiteindelijk attractie duurt slechts een minuut of zeven en is inderdaad niet spectaculair te noemen.
Maar wel vermakelijk. Het is maar hoe je ernaar kijkt.
En met de tip van Nicht om niet eerste de hele route te lopen en bekijken, maar direct naar de topattractie te lopen, hadden wij ze vrij snel alle drie gedaan. Zonder hinderlijke wachttijden.
Ook zouden er weinig dieren zijn. Nou, dat vonden wij nogal meevallen. De soort dieren is duidelijk gekozen op toegankelijkheid en vermakelijkheid.
De maki's zitten in groepen erg dichtbij, de mooie vlinders zitten overal - ook op je schouders - , en de vogels eten uit je hand.
De enorm grote groep bavianen rooie-reet-apen is een lust voor het oog. Je kunt er gerust met heel veel mensen tegelijk een half uur of langer observeren hoe zij zich tegen over elkaar en in groepen gedragen. De dynamiek is fantastisch.
De ijsberen zijn leuk, je kunt tussen de geiten en andere klimmers lopen en ik heb nog nooit eerder zes nijlpaarden op een meter afstand zien zwemmen.
Ik heb gelachen om de struisvogels en van heel nabij kunnen zien hoe giraffen nieuwsgierig naar mensen kunnen zijn.
Marmotten (of waren het hamsters?), zebra's, olifanten, neushorens, de blauwe gnoe en impala's, ze waren er. Allemaal.
De maki's zitten in groepen erg dichtbij, de mooie vlinders zitten overal - ook op je schouders - , en de vogels eten uit je hand.
De enorm grote groep bavianen rooie-reet-apen is een lust voor het oog. Je kunt er gerust met heel veel mensen tegelijk een half uur of langer observeren hoe zij zich tegen over elkaar en in groepen gedragen. De dynamiek is fantastisch.
De ijsberen zijn leuk, je kunt tussen de geiten en andere klimmers lopen en ik heb nog nooit eerder zes nijlpaarden op een meter afstand zien zwemmen.
Ik heb gelachen om de struisvogels en van heel nabij kunnen zien hoe giraffen nieuwsgierig naar mensen kunnen zijn.
Marmotten (of waren het hamsters?), zebra's, olifanten, neushorens, de blauwe gnoe en impala's, ze waren er. Allemaal.
Mensen klagen dat er geen bordjes zouden staan, met daarop welke dieren er te zien zijn. Bijzonder, want ik zag ze wel.
En dat er te veel eettentjes zijn.
En kinderen. Echt. Daar moppert De Nederlander over.
"Best een leuk park. Jammer dat er zoveel kinderen zijn." *zucht*
Aan het eind van de dag trakteerden we onszelf op een panenkoek van 'Met Stroop Ofzo'.
Om daar te komen, moesten we een winkelcentrum door lopen. Bij de schoenenzaak kreeg ik Jongste zover om schoenen uit te zoeken en te passen. Iets wat me thuis zelden lukt. Twee winkels verderop zat een leuke kledingzaak. "Mam, kan ik niet even naar t-shirts kijken?" De komende veertig minuten genoot ik van een zelfbewuste, initiatief nemende, enthousiaste zoon. Een primeur.
Geduldig en gretig liep hij kledingrekken langs, viste het één na het ander eruit omdat hij het leuk vond, verdween in een pashokje en werd steeds blijer. We vergaten de tijd. Tijd, die de andere twee mannen met man en macht een populair tafeltje bezet zaten te houden. En zich - terecht - op zaten te vreten. Toch zal ik deze veertig minuten nooit vergeten.
Een dag later voldeden we een aan verzoek van Oudste. Toen hij jong was gingen we regelmatig een weekje in het voor- of najaar naar Diever. Dàt wilde hij nog wel eens terugzien daar. Het werd ook ontzettend leuk om er terug te zijn.
Het is er niet veel veranderd. Mooi gelegen en hele knusse bungalows. Zoveel beter dan waar we nu........oh nee. 'Niet klagen, maar dragen.'
Aansluitend maakten we een twee uur durende cachewandeling in de buurt.
Met ieder van ons een taak.
Eén verzorgde de route, één bestuurde de Garmin,
één noteerde alle bonuscodes en één vulde de logboekjes in.
Teamwork.
Dan vindt je alles wat je zoekt.
Óok een fijne vakantieweek in de zure muggen-hel.
Maar wil je wél geloven dat thuiskomen dit keer ook èrg genieten was............?
En dat er te veel eettentjes zijn.
En kinderen. Echt. Daar moppert De Nederlander over.
"Best een leuk park. Jammer dat er zoveel kinderen zijn." *zucht*
Aan het eind van de dag trakteerden we onszelf op een panenkoek van 'Met Stroop Ofzo'.
Om daar te komen, moesten we een winkelcentrum door lopen. Bij de schoenenzaak kreeg ik Jongste zover om schoenen uit te zoeken en te passen. Iets wat me thuis zelden lukt. Twee winkels verderop zat een leuke kledingzaak. "Mam, kan ik niet even naar t-shirts kijken?" De komende veertig minuten genoot ik van een zelfbewuste, initiatief nemende, enthousiaste zoon. Een primeur.
Geduldig en gretig liep hij kledingrekken langs, viste het één na het ander eruit omdat hij het leuk vond, verdween in een pashokje en werd steeds blijer. We vergaten de tijd. Tijd, die de andere twee mannen met man en macht een populair tafeltje bezet zaten te houden. En zich - terecht - op zaten te vreten. Toch zal ik deze veertig minuten nooit vergeten.
Een dag later voldeden we een aan verzoek van Oudste. Toen hij jong was gingen we regelmatig een weekje in het voor- of najaar naar Diever. Dàt wilde hij nog wel eens terugzien daar. Het werd ook ontzettend leuk om er terug te zijn.
Het is er niet veel veranderd. Mooi gelegen en hele knusse bungalows. Zoveel beter dan waar we nu........oh nee. 'Niet klagen, maar dragen.'
Aansluitend maakten we een twee uur durende cachewandeling in de buurt.
Met ieder van ons een taak.
Eén verzorgde de route, één bestuurde de Garmin,
één noteerde alle bonuscodes en één vulde de logboekjes in.
Teamwork.
Dan vindt je alles wat je zoekt.
Óok een fijne vakantieweek in de zure muggen-hel.
Maar wil je wél geloven dat thuiskomen dit keer ook èrg genieten was............?
Dat was een Drentse vakantie vol (gevleugelde) dieren. Jammer van het vakantie huisje.Toch een leuke tijd in Wildlands en Diever gehad. En de plaza op stelten gehad. Volgend jaar maar niet weer naar muggenheugte. Hoe was de wildwaterbaan die vond ik jaren terug SUPER leuk.
BeantwoordenVerwijderenGroetjes maar weer uit Drenthe