Bootjes kijken

Een zondag in augustus. De landelijke voetbalcompetitie is weer begonnen. Dat betekent dat ik twee mannen kwijt ben aan Sparta en de derde man aan de Playstation. Hoewel dat laatste uiteraard niets met voetbal te maken heeft, maar veel meer met andere gewoonten.

~ De kades van Schipluiden staan en zitten vol met verwachtingsvolle mensen. ~

Ik wilde even luchten en met twee mensen en Vlietzicht in mijn gedachte, stormde ik op de fiets naar Schipluiden. Voor mij geen drukte, hectiek en hysterie van de Gay Pride. 
Ik ging naar andere bootjes koekeloeren.

Tien minuten voor de verwachtte passage kwamen de eerste boten van het 
Varend Bloemen Corso al aan. Maar ik was eens op tijd en zat al op een lekker plekje in het gras.

Eerst zag ik de boten van het Kindercorso. Met onder andere Sesamstraat en een heuse Loveboot.

Ik was nog nooit eerder gaan kijken. Maar eerlijk is eerlijk, het was echt de moeite waard.

Het thema van dit jaar was 'Beeldschoon'. 

Ten tijde dat de 'Joker-boot' voorbij vaarde, rende er allemaal jokers - hoe kan het ook anders - rond. Zij kwamen om een kleine donatie vragen. Hun slogan: 'Een duit voor een schuit.'

Deze leek wel speciaal voor Wimmie. Haagse Harrie, die continu het lied 'Oh oh Den Haag' vertolkte.

Toen de Nachtwacht het dorp naderde, klonk er overal applaus. Ook ik vond het prachtig om te zien.

De sprookjes- en Disney boten waren eveneens de moeite van het bekijken waard.

Een paarse boot bracht een ode aan Prince en zijn "Purple Rain'. 

Daarmee naderde dit corso weer zijn einde.

Na zevenenveertig opgedirkte vaartuigen kondigde de omroeper het slotstuk aan.

Langzaam liep het dorp weer leeg.

Ik besloot nog even een bezoekje te brengen aan een favoriet plekje * van me. * klik als je erover wilt lezen. Blijkbaar was ik er te lang niet geweest, want ik herkende niets terug van de paradijselijke plek die ik er twee jaar geleden vond. De tuin was verwilderd. 
Het Theehuis waar eerst de hypermoderne keuken zat, vol met antiek. 

Eigenaar Jan vertelde dat de Theetuin op deze plek ten onder was gegaan aan zijn eigen succes. Te klein voor de aanloop die ze kregen. Maar het goede nieuws was dat schuin aan de overkant, sinds kort het Raadhuis was geopend. Van dezelfde eigenaren - zijn kinderen. 

Ik bracht er Jan zijn groeten over en genoot van zelfgemaakte witte chocoladetaart. 
De idylle van weleer vond ik er niet, maar evengoed is het een goede plek om iets lekkers te nuttigen.