zondag 10 november 2013

Nog steeds géén Brienenoord

zondag 10 november 2013

Ik heb iets in mijn hoofd. Dat heeft alles te maken met doelen die ik mezelf stel. Of beter gezegd: uitdagingen.

De eerste was "5 Kilometer achter elkaar kunnen blijven rennen". Die is gelukt.
Daarna de 10 kilometer in Rotterdam meelopen en finishen op de Coolsingel. Done.
Vervolgens koos ik de Bruggenloop van Rotterdam uit. Inmiddels komt hij steeds dichterbij. Iedere keer als ik met de auto over de Brienenoordbrug rijd, trekt mijn aandacht naar links. Daar kun je er namelijk overheen rennen. Móet je eroverheen rennen, tijdens de Bruggenloop.

Voor vanochtend had ik mezelf een proefrondje beloofd, zodat ik die 8e december daar niet voor het allereerst zou zijn. Ik was nog aan het uitzoeken waar ik dan het best de auto neer kon zetten, toen er een oproep voorbij kwam.




Kijk. Hoe makkelijk wil je het hebben. 

Ik besloot me aan te sluiten. Brugje, ik kom er aan!

Vanochtend ging de wekker om kwart voor acht. Zo'n zin in koffie, maar ik deed het niet. Want ik wist dat dit uit zou gaan draaien op een overlopende blaas als ik onderweg ben.


Om tien voor negen stapte ik in de auto.



~ Ik heb ze wel eens scherper gemaakt. ~

Een kwartiertje later doemde hij op.




Weer 5 minuten later parkeerde ik achter de Kuip, op P3 - P4.

Om me heen stapten meerdere, over het algemeen strak-in-het-pak-renners, uit. Gelukkig, ik was in elk geval niet alleen.



Donkere wolken pakten zich samen toen ik de wachtende groep naderde. Tjemig, wat een opkomst.




Nog voor ik me bij hen voegde, ging de hemel open. Een enorme stortbui zorgde ervoor dat de hele groep een sprint richting loopbrug trok.




De groep van zo'n 150 man werd daar opgesplitst in drie. De snelste groep die tot zo'n 5 minuut 45 over één kilometer loopt, ging met Mike mee. De middengroep zou tussen 5.45 en 6 minuten gaan lopen. Dus ik koos voor relaxed en de laatste groep bij Pia en Eefje.


Met elkaar deden we een warming up voor de Kuip. 



~ Daar onder die pijl, in het zwart, met zwart petje en roze schoenen, dát ben ik. ~

Daarna koelden we weer een kwartier af omdat een grote groep mensen zijn auto moest her-parkeren. Feyenoord speelde die middag en daardoor liepen er nu al parkeerwachters rond die waarschuwden voor het betaald parkeren. Er worden daar regelmatig bonnen uitgedeeld van 90 Euro stuk, dus dat was het even wachten wel waard.

Dit was het momentje waarop ik weer precies wist waarom ik alleen lopen zo prettig vind. Schoenen aan, deur open en gáán. Dan wacht ik op helemaal niemand.

Uiteindelijk vertrokken we. Donkere wolken dreven weg en maakten plaats voor steeds meer blauwe lucht. De zon kwam en het werd lekker warm.

Ik nestelde me achter De Juf en bleef haar volgen. Lekker relaxed tempo en door vooraan te lopen had ik goed uitzicht op het voor mij nieuwe parcours.

Het werd echt een heerlijk loopje in leuk, gemêleerd gezelschap. 
Na de Oranjeboomstraat passeerden we de Koninginnebrug, daarna een rondje Noordereiland en via de Willemsbrug gingen we naar de overkant. Eenmaal op de Boompjes zagen we de Erasmusbrug al opdoemen. Echt leuk om daar te rennen. 
Na de Laan Op Zuid zag ik de Kuip alweer liggen.

Nee hè? Bijna "thuis"? Zónder Brienenoordbrug. Die zat blijkbaar niet in deze route opgenomen.



Na een dik uur zat het er op. 



Puik georganiseerd, met ook nog een goody bag ten afscheid. Tas, flesje water, mandarijntje, AA-tje, tijgerbalsum en een tijdschrift. 



Alleen jammer van die éne brug.