In het huisje op de berg.
Met dit uitzicht vanaf het terras.
En van onder de douche zag ik dit.
Voor we er neerstreken deden we het voetbalstadion van Schalke 04 aan. Omdat het rijtje bezochte stadions dan wel lang, maar nog lang niet compleet is.
Op dag 1 hadden we feest. Onze Benjamin werd 11 jaar. Elk jaar weer denkt hij dat we onvoorbereid op weg gaan. Elk jaar weer is hij oprecht verbaasd als er slingers en ballonnen blijken te zijn.
Natuurlijk zijn die er. Het leven moet gevierd worden. Elke dag, maar zéker ook elk jaar.
Bij gebrek aan taart zochten we iets anders waar de kaarsjes in gepropt konden worden. Smerig zoet, maar lèkker!
Ieder jaar weer is het spannend wat de zakgeldverhoging zal zijn.
Een geweldig cadeau, gekregen van zijn broer. Resultaat: stilte. Want hij leest.
Het zou alleen wat dikker moeten zijn, want al de volgende dag legde hij het met een zucht opzij. Jammer, uit alweer.
's Avonds uit eten in een pannenkoekenrestaurant.
We dronken er een flinke cola zero op.
En knipten wat foto's.
De één nog lelijker dan de ander.
Hoewel deze dan wel weer meeviel.
Er was volop tijd om te spelen.
Te luieren.
Te wandelen.
Leuke plekjes te ontdekken.
Maar ook om een terras op te schieten als er een buitje overkomt.
Dan doden we de tijd met een biertje, cappuccino en een Pinoccio-ijsje.
Het buitje werd een enorme bui en binnen 5 minuten stond de nabij gelegen kruising blank.
Bij thuiskomst bleek dat bij één van de slaapkamers ook het geval.
Oudste had wél het droogrek met kleding binnengehaald, maar wist niet dat er boven een raam wagenwijd open stond. Gevolg: de vloer, het beddengoed en het hele matras compleet doorweekt.
Een pluim voor de service, want binnen enkele uren hadden we droog beddengoed en een gloednieuw matras in ons huisje.
We beginnen elke dag met verse broodjes
koffie en een krantje.
Daarna gaat ieder zijn gang. De afspraak was: iedereen heeft vakantie en niemand hoeft tegen zijn zin aan een activiteit mee te doen. Zolang we maar rekening met elkaar houden en iedereen de kans geven zijn of haar ding te doen.
Dus liep ik in mijn eentje de berg op en vond daar onder dit hutje onze eerste Duitse cache, stond ik oog in oog met een hert en kwam ik heerlijk tot rust.
We deden boodschappen, lekker bij de vertrouwde supermarkt.
Twee keer per dag werd er gezwommen. Door de jonge heren dan. Wij vonden één maal zat.
We speelden de geijkte spelletjes. Midgetgolf
en bowlen.
Deze ticket machines hebben een magische aantrekkingskracht op de jongens.
Ze kunnen er ook verdomd goed mee omgaan.
Jackpots, mega-jackpots, stapels tickets leverde het op.
Het is een raar systeem en je reinste papierverspilling. Eerst rollen de tickets uit de spelautomaat, dan gaan ze de telmachine in en worden ze versnipperd.
Uiteindelijk sparen ze bijna 3500 punten bij elkaar.
We wandelen nog eens wat.
Samen dit keer. Want niets moet en alles mag.
Wij vonden hem nogal dwingend, deze Duitse Jesus.
Op elk kruis, en dat zijn er nogal wat in deze omgeving, had hij deze bordjes geschroefd.
Een dag later, ging Jongste toch weer mee.
Vonden we langs de route weer wat caches
Na een fijne week, uitgerust en opgeladen, stapten we weer in de auto.
We gingen niet in één streep naar huis, maar hielden een stop bij het Stadion van Borussia Dortmund.
De rondleiding die we volgden bracht ons op unieke plekjes.
Nadat Wessel een plas had gedaan in de kleedkamer van Borussia konden we weer gaan.
Onze laatste stop was bij De Vijverberg, bij de Superboeren van De Graafschap.
Wat een warm welkom hier. De deuren stonden open of werden voor ons open gemaakt.
"Loop maar rond hoor; je mag overal kijken".
Bedankt Super Boeren!