Die variëren van hele grote dingen tot kleine dingen. We zijn inmiddels allemaal onderdaan van Koning Willem en Jongste heeft zijn nieuwe fiets.
Er zijn blije dingen en dingen waar we heel lang naar uit hebben gekeken. We genieten van de eerste dagen van de meivakantie en van het fijne voorjaarsweer met zon aan een blauwe hemel.
Maar deze week staat er ook iets GROOTS te gebeuren. Alle drukte en het harde werken zijn voor even achter de rug en nu is het nog twee nachtjes tot ze gaan.
Een half jaar geleden vroeg hij heel voorzichtig: "Papa, stel hè, stel, dat Broer nou nooit wil gaan vliegen, kom ik dan helemaal nooit in Club Ali Bey?"
Als kleine peuter zat hij zich al te verlekkeren aan de filmpjes die zijn Papa hem liet zien van het waterpark hotel in Turkije. Zijn collega kwam daar elk jaar en had laten zien hoe gewéldig het daar is voor kinderen.
Daar waren Broer en hij het op basis van deze beelden volledig mee eens.
Het werd een gevleugelde uitspraak in Huize Schuurmanski: wanneer gaan wij naar Club Ali B?
De jaren verstreken, vakanties kwamen en gingen, maar hij was niet over te halen tot een vliegvakantie. Hij zat liever op een boot. Op weg naar een voetbalwedstrijd.
"Maar Pap, kunnen wíj er dan niet eens heen?"
En of dat kan.
Wij zijn nog steeds van mening dat je kinderen veel beter ervaringen kunt geven dan spullen, en bovendien is reizen goed voor je. Zoals een wijs man ooit zei, de wereld is als een boek, en als je niet reist, lees je maar één bladzijde.
Dus boekte hij een vlucht en een hotelkamer. Voor twee personen. Nog twee nachtjes tot ze gaan. Hun grote avontuur tegemoet. Samen.
Door het verlate voorjaar hier, vergat ik helemaal dat het daar 30 graden is. En dat je dan natuurlijk niet in een spijkerbroek rondloopt. Maar dat de korte broeken die hij vorig jaar nog droeg, niet met hem meegegroeid zijn. Voor de vorm gingen we passen vandaag.
We hebben erg gelachen, maar er paste er niet ééntje meer.
Als hij een passende korte broek zoú hebben, staan die lompe zwarte winterschoenen daar dan weer uitermate vreemd onder. Maar de crocs waar je hem vorig jaar nog in uit kon tekenen, passen ook allang niet meer. Maar iets anders, zomerigs, heeft hij nog niet.
Ik weet dus wat me te doen staat morgen. Shoppen en niet te kritisch zijn, want ik moet geslaagd thuis komen.
Ik geniet mee van hun voorpret, want pret, dat hebben ze.
Maar er begint langzaam ook iets te knagen. Geen jaloezie hoor. Het is niet mijn type vakantie. Ik ben hartstikke blij voor ze en Oudste en ik gaan het hier ook leuk hebben. Plannen genoeg.
Ik ben alleen nog niet eerder zolang van mijn Baby gescheiden geweest. Ik vermoed dat ik goed zonder hem kan, maar al snel zijn gekwetter zal missen. Ik zou zo graag zelf de verbazing in zijn ogen lezen als hij aan de voet van het vliegtuig staat en zich realiseert hoe groot dat ding eigenlijk is. Ik vind het enorm jammer dat ik de pretlichtjes in zijn ogen niet zien kan als hij boven de wolken uitstijgt en aan het einde van een lange glijsessie uit de glijbaan te water stort.
Maar daar hebben zij geen boodschap aan. Nog twee nachtjes, dan gaan ze.
