Hoog tijd om even terug te kijken naar april 2013.
Woordjes oefenen met Pap,
en wiskunde met Mam.
Ter voorbereiding op de 10 kilometer van Rotterdam, krijg ik gezelschap tijdens mijn renrondje. Gezellig, dat geklets onderweg. Voor ik het wist waren we weer terug bij huis.
Omdat ik veel thuis ben, als niet betaalde werkkracht, neem ik voor bijna de hele straat de bezorgde pakjes aan. Groot was mijn verbazing toen deze énorme - mooie, bos bloemen voor mij bleek te zijn.
Als dank voor hulp en lief zijn voor elkaar. Deze schatten weten precies dat vóór ik naar huis ga, ze mee naar buiten mogen. Eén keer kon het baasje niet mee. Ik voelde me erg stoer; ze mochten los en kwamen netjes terug wanneer ik ze riep. Eigenlijk had ik ze prima onder controle. Hah. En dat voor een niet-hondenbezitter.
Hij kreeg al een aantal weken verkeerslessen en vond het moeilijk. Hij mopperde zoals alleen hij dat doen kan. Toen ik juffie vroeg of ik hem ergens mee helpen kon, iets kon oefenen, kreeg hij een boekje mee naar huis en een websiteadres.
Hij nam het erg serieus op en ik zag hem zekerder worden en dingen steeds beter gaan begrijpen.
Uiteindelijk ging hij zelfverzekerd het examen in en kwam met een grote grijns thuis toen de uitslag binnen was. Meneer had de hoogste score van de klas gehaald. Loon naar werken heet dat.
De etalage van de boekhandel in het dorp. Er was daar een besloten avond met medewerking van onder andere Hugo Borst, ter ere van het verschijnen van het 5 kilogram wegende jubileumboek van Sparta. De grootste - en oudste, 2 Schuurmanski-mannen waren erbij.
Daar ligt hij dan. Onze picknicktafel. Jaren trouwe dienst gedaan, zoveel plezier van gehad. Maar nu was hij te vies en lelijk geworden om met goed fatsoen in de tuin te kunnen blijven staan.
Oudste had een schoolfeest. Ik wacht hem op op de parkeerplaats. Mooie tijd. Nog wel. Hoe lang nog?
De buit is binnen. Hun zoons zijn voetbalkampioen geworden. Wat een geluk dat het een late ochtend wedstrijd was. Na 12 uur mag er bier geschonken worden. Proost!
Nog even een fluorbehandeling en dan wegwezen hier. Geen gaatjes. Wat was het kind blij.
Leuk, die frisse witte bakken. Maar na een half jaar buiten zo goor als wat. Maar. Een verf spuitbus doet dan in korte tijd wonderen.
Hier worden ze zó blij van: een ijsje van Vlug.
Onder schooltijd deden we samen een fiets- en cacherondje Maasland. Hier gingen we met het pontje over naar de Duifpolder.
Poldermoord op de camping.
Een kangoeroe in het Hertenkamp.
Ze waren met 8 broertjes en zusjes. Nog. Een voorbijganger wist te vertellen dat ze twee dagen daarvoor nog met 11 waren. Ze kwamen erg dichtbij. Nog steeds onbevangen en zonder angst.
De voetbalkampioenen vierden hun feestje bij de thuisclub. Het was heerlijk voorjaar. We zaten buiten op het terras. En dronken wat lekkers.
Zijn spullen liggen klaar. Hij vertrekt zo met de trein richting Hoek van Holland om daarna de 27 kilometer naar huis te wandelen, als voorbereiding op de Nijmeegse Vierdaagse.
Met zijn klas gingen we kijken bij de aanleg van de A4, bij ons om de hoek.
Ik ging kijken bij een voorstelling waar hij aan mee deed. Dat kleine, guitige ventje met zijn kleppet, dat voorop mijn fiets meeliftte naar de kinderboerderij. Is dat echt al 17 jaar geleden?
Klaar voor de Kroningsdag.
Ik was voor het eerst bij de Spartabakker binnen. Deze man maakt echt de lekkerste dingen. Maar ik schrok van zijn winkeltje. Vooroorlogs. Rommelig. Ouderwets. Vies. Ik was er liever niet binnen geweest, dan had ik dit niet geweten.
Voorbereiding voor de Vrijmarkt. Hij wilde proberen zijn fiets te verkopen. Bij B. mocht hij best even op haar plekje komen staan.
Hij prees zijn waar goed aan en bleek een prima onderhandelaar. De verkoop was snel voor elkaar. Ook zijn skatebord vond een nieuwe eigenaar.
Hier vonden de heren een cache.
En daar een mopperende oude zeurpiet. Onbegrijpelijk. Woont op één van de mooiste plekjes in de omgeving en dan zó'n humeur.
