Welke gek heeft bedacht maar 24 uur in één dag te stoppen?
Die zou ik best graag eens tegen willen komen. Nee joh,... niet voor 'n beschuitje.
Die zou ik best graag eens tegen willen komen. Nee joh,... niet voor 'n beschuitje.
Onderstaande kiekjes zijn met m'n mobiel genomen. Kwaliteit mwahh, dat mag je best zeggen.
Maar hee,... het gaat om de momentjes toch? De dingetjes die je onthouden wilt, dingen die in een seconde zomaar weer voorbij zijn en die ergens wegzweven voor je het in de gaten hebt.
Maar hee,... het gaat om de momentjes toch? De dingetjes die je onthouden wilt, dingen die in een seconde zomaar weer voorbij zijn en die ergens wegzweven voor je het in de gaten hebt.
Ik zou de hele dag wel alles vast willen leggen, alle gekke dingen, maar ook de mooie, leuke, idiote dingen. En dat is heul veul!
De maand november was een bewogen maand. Ik geloof niet dat ik ooit eerder in een paar weken tijd, 3x bij een afscheidsdienst aanwezig ben.
Inderdaad, het is hier wel raak....
En kaboem,... deze maand is ook alweer voorbij.
We gaan nu een rustiger maand in. Hoop ik. Easy living,... of zoiets.
 |
| Een herfstknutsel van onze Benjamin |
Het is me er eentje hoor. Eentje van gewoontes, patronen en rituelen. En als er op een dag iets is wat hem bevalt, maakt hij er gewoon per direct een nieuwe van.
Dus bakte ik op een hele gewone dinsdag een keer wentelteefjes.
En riep hij me vandaag, inderdaad het is dinsdag, vanuit de school toe dat ik maar alvast naar huis moest gaan. Om te bakken.
Tijdens het stofzuigen hoorde ik boven het gesnor en gebrom uit een hoop gegiechel. "Mam, moet je eens kijken naar hoe dat snoer ligt!"
Ik keek en zag het: 2 ogen en een neus. Geinig hoor.
Daarop zwol het gegiechel enorm aan, want mijn mini-mannen zagen er iets héél anders in.
Ik bracht een bloemetje bij de buurvrouw, die net 3 weken ziekenhuis achter de rug had.We praatten bij. Het was goed en fijn om er even te zijn.
De eerstvolgende keer dat ik haar weer zag, zei ze niets meer terug. Hoe wreed en onverwacht kan het leven zijn.
De jongens van D1 hebben de smaak van de overwinning weer geproefd.
De stand? Nou, dat zie je toch zo ook wel?
Op een vroege zondagmorgen hesen Wessel en ik ons in trainingspak.
Een uurtje later waren we beiden een medaille, leuke ervaring én een prominente rol in de film van de lokale TV omroep rijker.
Hij wil best vaker aan een prestatieloop mee doen. Dan gaan we gewoon het hele land door, hè mam? Uhhhhh, ja hoor.......
Hier zat ik dan de hele week, 2x per dag. Meneer voelde zich te groot om van school opgehaald te worden, maar ook te klein om helemaal alleen naar huis te gaan.
Of ik niet op het bankje aan de Kerkweg wilde wachten.
Dat wilde ik wel. Ik heb wat afgezwaaid vanaf dat bankje, want het halve oudervolk komt daar langs. Of ik op de bus zat te wachten, wanneer de bingo begon, dat soort vragen....
Gelukkig mag ik nu gewoon weer het plein op. De schaamte voorbij zeker.
Het leek hem leuk om net als voorgaande jaren, naar de intocht van de Sint in de stad te gaan kijken. Vooral het verzamelen van zoveel mogelijk snoepgoed spreekt hem aan.
Hij had bedacht dat hij wel geschminckt wilde worden. Maar niet te zwart, want dat hoefde nu ook weer niet.
Ik deed er erg mijn best op. Ik liet hem ook even in de spiegel checken of dit zo'n beetje de bedoeling was.
Nee dus, niet goed.
Het was té donker! Echt hoor, ongelogen. Dus het mocht er wel weer af.
Het was wél een leuke middag en hij heeft toch maar mooi het Grote Boek van de Sint vast mogen houden.
Dit vies glibberige ding vonden ze in hun schoen. Heel flexibel zijn die pootjes.
"Kijk Mam, hij kan chillen!"
Al direct volgde het Sintfeest op papa zijn werk. En wie kan nou zeggen dat ie ooit de plonaise gelopen heeft, direct achter Sinterklaas?
Dit plaatje was voor mij een verrassing.
Blijkbaar speelt hij niet alléén maar Wordfeud op mijn mobiel.
Kijk, dat is em nou: Opa Olifant.
Net als vorig jaar deed hij mee met het schoolschaaktoernooi. Zijn team bestond uit twee 6e groepers en twee 7e groepers. Er deed ook een team 8e groepers mee van zijn school. Zij werden 6e van de 32 teams die mee deden.
Maar die van mij, ha! Die werd daar mooi 4e. Pienter baasje joh.
De avond van te voren hadden we samen nog het herdersmatje doorgenomen.
Hij snapte hem, ik snapte hem. So far, so good.
Voorafgaand aan het toernooi deden we in de hal samen even een potje. Om op te warmen.
Het duurde ook echt maar even. Ik deed 2 zetten. Hij deed er 3. En ik lag er uit. Herdersmatje.
Het leek hem leuk om net als voorgaande jaren, naar de intocht van de Sint in de stad te gaan kijken. Vooral het verzamelen van zoveel mogelijk snoepgoed spreekt hem aan.
Hij had bedacht dat hij wel geschminckt wilde worden. Maar niet te zwart, want dat hoefde nu ook weer niet.
Ik deed er erg mijn best op. Ik liet hem ook even in de spiegel checken of dit zo'n beetje de bedoeling was.
Nee dus, niet goed.
Het was té donker! Echt hoor, ongelogen. Dus het mocht er wel weer af.
Dit vies glibberige ding vonden ze in hun schoen. Heel flexibel zijn die pootjes.
"Kijk Mam, hij kan chillen!"
Dit plaatje was voor mij een verrassing.
Blijkbaar speelt hij niet alléén maar Wordfeud op mijn mobiel.
Kijk, dat is em nou: Opa Olifant.
 |
| Stil en geschrokken |
Ik had nog een verjaarscadeautje te goed.
Het was er leuk, sfeervol en gezellig, bij het Kasteel van Ernst & Bobbie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten