Al een paar weken werd de reclame nu eens niet door mij van de mat gehaald. Ik hoefde geen plastik er af te halen. Was allang gebeurd.
De folders lagen dagenlang op tafel. Er werden lijstjes gemaakt. Lijstjes die dan weer langer, dan weer korter waren. Hier iets er af, dan daar er weer bij.
Voor mij bleven ze te lang. En het gedrag onder de streep te hoog.
Maar ja.
"Het is maar 1 dag per jaar hè Mam en ik heb er zo'n zin in."
En al het één en ander afgeschoten vandaag. Met rode wangen, natte haren. Ze genieten zich suf.
Daarom was het stil in huis. Ongewoon stil. Het gebrek aan gekibbel. Het feit dat je de muziek gewoon kunt horen.
Wij waren samen. We hebben niet eens zoveel gepraat. Een beetje, over de kinderen, over dingen in het nieuws, over het leven. Maar we zijn vooral ook veel stil geweest. Geweldig vind ik dat, aan ons. Dat we niets hoeven te zeggen om een goed gesprek te hebben.
En verder? Verder ben ik gewoon blij als het straks weer morgen is. Ik gun ze héél erg deze superspannende coole dag, maar ben ook een bezorgde angsthaas.
We hebben alvast bij vrienden een borrel gehaald. We hebben pannenkoeken gebakken. Oliebollen en appelflappen gehaald en er is alcoholvrije appel-aardbeien-bubbel-champagne.
En dan hebben we straks ook nog 2 heel moeie ventjes, dat kan niet anders van zo'n hele dag buiten rondschooieren.
Straks begint er een nieuw jaar. Het voelt altijd als een cadeautje, vind je niet? Een heel nieuw jaar, zomaar voor je, met nog niets erin. Een nieuwe mogelijkheid om te dromen, te dansen, te lachen, te huilen, te spelen, te leren, fouten te maken, te geven, lief te hebben - te LEVEN.
Proost. GELUKKIG 2012!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten