Lastig stuk vreten

~ juni 2004 ~

Wessel is een joch waar je je handen vol aan hebt.

Hij wil overal bij zijn, alles zien, alles meemaken.

Hij is een kind dat altijd, iedere dag, zijn grenzen verkent - en die van ons.

Hij is ongelofelijk impulsief en mateloos energiek.

Toen hij klein was, en wij nog niet zo lang gebombardeerd tot papa en mama,
vroegen we ons nogal eens af of dat nou allemaal wel normaal was, die ongeremde energie gecombineerd met zevenduizend onuitvoerbare ideeen. Per dag.

Wij twijfelden, zoals ouders over alles twijfelen, en zochten terwijl Wessel-peuter onder onze handen tegen de muren op vloog naar een etiketje dat we erop konden plakken.

Toen hij wat groter werd en wij weer wat meer ervaren in de opvoedelarij was de diagnose vrij makkelijk gesteld: LSV_GH*.

~ mei 2009 ~

Het is een belhamel, een deugniet; behalve als hij in de buurt is van een kleiner kind.

Dan ineens laat hij zijn macho-houding vallen. Dan ineens troost hij en knuffelt hij.
Dan ineens is hij de verantwoordelijkheid zelve.

En dan ineens, een fractie van een seconde, kan ik in de toekomst kijken en zie dan de vader die hij later zo graag wil worden.

Gisteren zag hij het kleine baby neefje van M. bij ons op het schoolplein.
Altijd goed voor de vraag of hij nou echt niet nog een broertje of zusje krijgen kan?
Ah toe, je kunt het toch proberen, voor mij?

Fietsend naar huis vertelt hij hoe schattig hij hem vindt. Als Wim vraagt of hij zelf ook kinderen wil, antwoordt hij overtuigd en vastberaden met een ja-natuurlijk!

En dan volgt dit gesprekje:

"Je moet dan wél eerst een vrouw vinden."

- stilte -

"Hoe heb jij je vrouw gevonden dan?"

Wim vertelt dan van Het Feestje en Hoe Het Zo Gekomen Is.

"Maar je kan ook alleen blijven."

Hier hoeft hij niet lang over na te denken.

"Dat wil ik niet, dat vind ik véél te saai. Ik wil later ook wel wat te doen hebben!" 

~ september 2010 ~

En dat sluit dan weer mooi aan bij de omschrijving die wij wel eens geven voor ons leven samen met Wessel: met hem erbij hoeven wij ons nooit te vervelen!

Hij heeft dat begrepen. Denk ik.                                  

                                                                          * Lastig Stuk Vreten met Groot Hart