We hebben een winnaar.

Nog één keer kom ik terug op het programma. Dan houd ik er - voor even, want in januari begint het weer opnieuw -  mee op.

~ De koekjes die ik voor de finale bakte. ~

Was elk jaar maar een jubileum seizoen, want wat heb ik genoten. Het kwam nèt op tijd, want na China leek ik er wel een beetje op uitgekeken te zijn. Maar de liefde is weer opgebloeid. Ik wil nú naar Toscane.

~ Koekjes, waarbij het dit keer vooral om de Mol-groene kleur ging. ~

Het was een seizoen voor in de boeken. Met prachtige locaties, niet eens zover hier vandaan. Met spellen die én goed te begrijpen waren én leuk om naar te kijken. Met een kandidatenveld om van te smullen. Met een verliezer die het record brak van meeste spellen gespeeld ooit. Met een brutale Mol en een winnaar die het woord winnaar glans én lading gaf. Het gebaar van de Golden Girl is een klasse apart. 

Ook onze poule heeft een winnaar opgeleverd. Vanaf de eerste aflevering stond hij elke week bovenaan. Een topprestatie, tussen in totaal 28 deelnemers. Dat dit niet alleen kwam omdat hij juiste voorspellingen deed, maar vooral ook omdat zijn naam met een A begint, hoef ik er niet persé bij te vertellen. Maar dat doe ik toch.

Bij zijn aanmelding toonde hij ballen, maar hij maakte het wél helemaal waar.

De nummers één tot en met vier lagen qua puntenaantal dicht bij elkaar.

Maar er kan er maar één de winnaar zijn.

Dus kwam er een derde plaatje op de wisseltrofee.

En leverde ik hem af bij de trotse winnaar.

Zelf eindigde ik op een troosteloze eenentwintigste plek. Niet echt een voorbeeldfunctie. Maar hé. Ik heb voor eenentwintig weken lol gehad.

Iedereen bedankt voor het meedoen en tot begin januari.