Wàt een feest bij het Grote Songfestival Feest

zondag 15 december

Het Eurovisie Songfestival. Wie kent het niet? In mijn jeugd was deze avond één van de hoogtepunten van het televisiejaar. Ik was acht toen Teach-In won. Acht jaar was nog te jong om de hele avond plus de uitslag te mogen kijken. Dus ik lag, bij gebrek aan een logeerkamer, op een stretcher onder de kapstok in de gang bij mijn vader thuis. Een halve meter naast mijn hoofd was de deur naar de woonkamer en daardoor kon ik alles horen. Wèl horen, maar niet zien. Ik vergeet het nooit meer.

De jaren daarna mocht ik langer kijken en in mijn tienerjaren sloeg ik geen editie over.
Vanaf de jaren dat het steeds minder om de liedjes, maar veel meer om de acts ging, haakte ik af. De winnende liedjes van toen ken ik dan ook amper.

Toen werd ik moeder en leerde onze Oudste me om opnieuw te gaan kijken, met een andere blik. We gingen er ècht voor zitten en genoten van het rariteiten kabinet.
Hilarisch, al die uitdossingen en rare, bijzondere liedjes.

Oudste ging de polls van de bookmakers volgen, zodat we wisten op wie we konden gaan letten. En zo werd het met de jaren leuker en leuker. Uiteraard was afgelopen jaar het absolute hoogtepunt, door de winst van Duncan.

Let op, zeiden we toen al tegen elkaar. Volgend jaar zijn ze waarschijnlijk in Ahoy. Wat zou het lachen zijn als we daar bij konden zijn. Maar hé, dat willen er natuurlijk een heleboel, dus...geen schijn van kans.

Toen kwam de aankondiging van een tot dan toe uniek evenement. Het Grote Songfestival Feest, met optredens van diverse artiesten die de afgelopen 50 jaar mee hebben gedaan.
Oudste wilde niet mee, maar wij bestelden impulsief en snel twee kaarten voor op de vloer van Ziggo Dôme. 

De run die wij op de kaarten verwachtten, bleef uit. Onbegrijpelijk eigenlijk, want de line-up was niet kinderachtig. In de maanden die volgden bleven er kaarten beschikbaar en werden deze uiteindelijk voor €15 euro verkocht, terwijl wij €70 hadden gelapt. Maar hé, denk nou niet dat we daar chagrijnig over gingen doen. Welnee. Wij keken uit naar een middag en avond samen.

Zondagmiddag was het zover. We hadden vooraf een parkeerplaats zo'n beetje naast Ziggo gereserveerd. Totaal overbodig, want er stonden maar zo'n 20 auto's. Als dat een voorbode was? 

Het was voor mij de eerste keer Ziggo en buiten was ik al onder de indruk van deze concertlocatie. Na een hapje en een drankje in de buurt, sloten we aan in de rij voor the Golden Circle. Ik verwachtte extravagant geklede concertgangers, maar niets van dat alles. Het eerste dat me wél aan het Songfestival deed denken was de bak met internationale vlaggetjes bij het podium. Allemaal voor het grijpen.

We werden opgewarmd door twee DJ's die Songfestival liedjes draaiden. Eén van hen zong alles woordelijk mee en dat was kostelijk om naar te kijken. Het podium werd daarna voor de helft gevuld met die-hard fans op de sofa's. En op het moment dat Edsilia - die nog wél haar presentatie skills moet bijschaven - op kwam lopen, bleek Ziggo toch aardig volgeladen. Toen ging het los!

~ met Cornald ~

Een feest der herkenning. Een aaneenschakeling van meezingers en jongens jongens, wat hebben we dat gedaan. Er kwamen meer dan 30 acts voorbij uit 17 verschillende landen, waaronder 21 voormalige winnaars. Drie uur lang.

~ De Rus Sergey deed in 2016 en 2019 mee ~

Internationale deelnemers als Katrina & the Waves, Linda Martin, Charlotte Nilson, the Olson Brothers, Ruslana, Elana Paparizou, Emmelie de Forest en Jamala. 

~ Sandra Kim ~

We zongen de klassiekers Hallelujah en Ein bischen frieden. Prachtige vrouw geworden trouwens, die Nicole. Daarnaast verbleekte Mister Songfestival Johnny Logan, want wat zàg die er uit. Verlopen en door gesnoven.

~ Dana International ~

Het enige dieptepunt was het optreden van Dana International, die zwalkend de showtrap af kwam en enorm slecht playbackte. Terwijl verder iedereen live zong en het moet gezegd: prima geluid in de Ziggo én een prachtig podium met verlichting. Ook vanavond zong de kale entertainer die in 2019 voor San Marino mee deed, kneiter vals. Dat was prima te horen door de goede akoestiek. 

~ met Emma Wortelboer ~

De Nederlandse optredens waren zeker niet de minsten. Edsilia zelf, Esther Hart, Ruth Jacott en de helft van Frizzle Sizzle. Zij hadden ook aangekondigd dat ze Ding-a-dong zouden komen zingen, maar daar stak Getty Kaspers herself een stokje voor. Want ook al had ze al jarenlang niet meer gezongen, dàt kwam ze gewoon wel even zelf doen. En dan de Troubadour, zelden zo'n mooie versie van Lenny Kuhr gehoord.

~ KEiiNO was de Noorse inzending in 2019 ~

Loreen was hekkensluiter. 

~ Loreen ~

Het was echt genieten. Het was een zeldzaam leuke avond. Op 1 januari is een registratie van deze avond te zien op NPO 3. Wij gaan zéker kijken.

~ Nicole ~

Vier dagen later gingen de eerste publieks kaarten - twee derde van het totaal - voor de 9 repetities en shows van het Songfestival 2020 in 'onze Rotterdamse Ahoy' de verkoop in. 

~ Johnny Logan ~

Oudste vond het tòch de moeite waard om te proberen aan kaarten te komen, ook al schatte hij de kans zeer klein in dat het zou lukken. Dus voor 12 uur zaten hij en ik elk achter een scherm aan de eettafel en had hij zijn vader op zolder achter de PC bij een 3e scherm neergezet. Allemaal in de wachtrij, net als 80.000 anderen, zo lazen we later.

~ Netta, die in 2018 voor Israël won ~

Oudste had een tactiek bedacht. We stonden namelijk in de wachtrij voor shows waarvoor hij minder belangstelling verwachtte. Dus niet voor de TV shows. Want als die snel uitverkocht zouden raken, was het te laat om alsnog achteraan in een andere wachtrij aan te sluiten. 

~ De Italiaan Mahmood, die in 2019 als tweede eindigde achter onze Duncan ~

Hij had uitgezocht dat de juryshows van beide halve finales, een identieke show zouden zijn, alleen werden die niet uitgezonden. Dat was ook nog eens beter voor onze portemonnee. 

Om stipt 12 uur begon de verkoop. Op ons scherm verscheen geen melding over onze plek in de wachtrij, dus alleen Twitter gaf ons informatie. Oudste las hardop alle ontwikkelingen voor. Enkele leden van de fanclub waren door het dolle, want zij hadden kaarten, soms wel voor 6 shows. Binnen 20 minuten waren alle TV shows uitverkocht. Onze kansen zagen we per minuut slinken.

Tot Oudste ineens aan de beurt was voor de 2e halve finale. Op het moment dat hij de teller van 2 naar 3 kaarten liet verschieten, gaf zijn scherm de melding 'uitverkocht'. 
Oef, dat was toch nog dichtbij zeg, maar nèt te laat dus. Tot zijn scherm weer aan sprong en hij op de pagina voor de 1e halve finale kwam. Twee kaarten kon hij aanklikken en razendsnel bevestigen. "Doen, doen",  joelde ik naar hem. We zoeken later wel uit wie van ons dan gaan.

Toen klonk er een oerkreet van boven. Nog eens 3 kaarten! Precies genoeg voor ons en broer met zijn vrouw.  Direct daarna was alles uitverkocht. Beduusd zaten we bij elkaar. Zoveel mensen die graag hadden gewild en ons was het gelukt 5 kaarten te bemachtigen. Wàt een geluk!

Dit Songfestival verhaal krijgt voor ons dus nog een staartje. Een leuk staartje. 
Iemand nog een geinig glitterpak in de aanbieding?

P.S. Mijn smartphone maakt prutfoto's in het donker, maar dat had je al gezien hè?