donderdag 30 oktober 2014

Weg ermee.

maandag 27 oktober

Na het 4 weken gebruiken van 'slechts' 5 mg Prednison per dag, werd opnieuw mijn bloed geprikt. Hoe zouden de bloedwaardes het gehouden hebben?

Dat bleek prima te zijn. De laatste waarden waren 189 en 180. Nu was het 169. Volgens de hematoloog is dit 'onder afbouw een hele mooie bloedwaarde'. 
Ik geloof het direct, zij is de expert.

Toen ze me vroeg hoe het met me ging was ik niet heel positief over de voorgaande weken, maar eerlijk.
Tja, was haar reactie. Dit kúnnen gevolgen zijn van een auto immuunziekte. Het kan ook van het prednison gebruik zijn, dat maakt ook de slijmvliezen dunner.  Maar als je verder geen last van bloedneuzen, overmatige menstruatie en bloedingen uit andere gaten hebt (nou ja, dat is dus vrij vertaald hè, ze gebruikte iets andere woorden), dan gaat dit mijn vakgebied te buiten. Want de bloedwaarde is goed.

Met andere woorden: ik zit in mijn hokje, binnen mijn hokje gaat het goed met je en buiten het hokje ben je mijn pakkie aan niet. Zo gaat dat dus, met de medische specialisatie. 
Ik snap het en vind het tegelijkertijd ontzettend irritant.



Ik mocht per direct stoppen met alle prednison. Plus de rest - een maagbeschermer en twee soorten kalkmedicatie. Geen pillen meer, geen vergeetmomenten meer. Uiteraard wél de eigen bijdrage rekening van de nieuwe voorraad die ik de week ervoor net gekregen had.

Over twee weken ga ik dan weer bloedprikken. Om er zeker van te zijn dat mijn lijf mijn bloedplaatjes vasthoudt, ook zónder prednison.

Gelukkig voel ik me sinds vorige week beter. Niet zo extreem moe en vooral niet zo somber en vlak. Inmiddels heb ik twee keer een rondje van 5 kilometer gehobbeld en daarna geen nieuwe rug- en spierklachten gekregen. Daar ben ik blij om. Ik hoop dat deze stijgende lijn zich voortzet.

1 opmerking: