Ongelofelijk.
Hij praat, lacht, danst, rekent, computert en staat zijn mannetje tussen zijn broers en diens grote vrienden.
Het ene moment heb je een baby in je armen. Het andere moment staat er een jongetje voor je neus, klein, maar niet zo klein als hij nét nog was. En met de schoonheid van de toekomst al in zijn bruine ogen gevangen.
De tijd gaat echt veel te snel.
Veel mensen zeiden het tegen me, toen hij net geboren was: 'Geniet er maar van,
want voor je het weet zijn ze groot!"
En dan keek ik naar het kleine babyjongetje in mijn armen en dacht, ja hoor...........
Maar moet je nou eens kijken.
Geduldig wacht hij op zijn verjaardag. Nog twee nachtjes.
Bijna negen blijkt een gouden leeftijd voor verjaardagen: hij kent de dagen van de week, de datums, de tijden en kan er dus echt naar toe leven.
Hij weet zijn vorige verjaardagen nog bewust, en wordt helemaal vrolijk bij de gedachte aan wat hem te wachten staat. En ik leef met hem mee.
Ik zal acht missen. Acht was leuk.
Acht was groot genoeg voor Mr. Bean, maar klein genoeg voor Sponge Bob.
Acht was groot genoeg voor 'meiden zijn stom', maar klein genoeg voor 'Hollands Got Talent' samen op de bank.
Acht hoorde bij 'de groters', maar bleef klein genoeg om samen te lezen voor het slapen gaan.
Acht was groot genoeg voor alleen naar het veldje, en klein genoeg voor op mijn schoot.
Dag acht. Op naar negen.
Nog twee nachtjes. Dan vieren we jou.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten