Gijs Giraf koekjes

Het was niet onverwacht. Wél onvermijdelijk. Afgelopen week is Marijn overleden. Marijn van Gijs Giraf. Maar vooral van haar man, zonen, moeder, tweelingzus en vrienden.

Ik zal me haar blijven herinneren als de eerste ooit, die aan me vroeg of ik koekjes voor haar wilde maken. Het hoe en waarom ga ik nu laten zien. Want ik ben er trots op dat het zo goed gelukt is.

Het zal maart geweest zijn, dat ze op een koekjes-foto van me reageerde. "Ik vind je baksels altijd zo geweldig. Zou jij ook Gijs koekjes kunnen maken?" 

Tja. Dat wist ik dus niet. Maar ik vond het wel een enorm leuke uitdaging om het te proberen. Het werd mijn nieuwe project. 

Ik zocht contact met Laura, van @houtenkado.com, die een jaar daarvoor koek-uitstekers van een mol voor me had gemaakt. Ze wilde wel proberen Gijs uitstekers voor me te maken. Ik hield korte lijnen met Marijn, om haar mee te nemen in het proces. Omdat ik er serieus rekening mee hield dat mijn koekjes misschien niet op tijd klaar zouden zijn. Dat zij ze niet meer zou kunnen zien.

'Ik zit hier met een big smile. Zo leuk dat je ze hebt laten maken', tikte ze toen ik haar het resultaat liet zien.

De volgende stap was het bakken van de koekjes. Dat bleek nog een heel gepriegel, want Gijs heeft een dun nekje. Het deeg heel uit de vorm halen, was daardoor nog best een uitdaging.

Maar ook dàt lukte.
 

Volgende fase was het vinden van de juiste kleur geel.

Daarna kon ik gaan schilderen met glazuur. 

Ik had bedacht me te beperken tot drie varianten. De originele 'kale' Gijs.

Gijs zoals hij op de cover van het prentenboek 'Later als ik groot ben' staat.

En Gijs als piraat, het favoriete alter ego van Marijn zelf.

En eerlijk...ik was apetrots op het resultaat.

Maar ik was er nog niet. Want ze moesten nu nog naar België gestuurd worden.
Én heel overkomen.

Eén en twee koekjes had ik al eens per post verstuurd. Die waren ongebroken aangekomen, dus dat experiment was wel geslaagd.

Dit was andere koek. Zo wie zo wordt elk koekje apart luchtdicht verpakt, zodat het drie maanden houdbaar en vers blijft. 

Daarna vouwde ik elke Gijs in bubbeltjes plastic en stopte ze compact in een doos. De bezorging verliep perfect. 

Project succesvol afgerond.

Om de cirkel rond te maken, wilde Marijn graag zelf ook twee sets uitstekers. Voor haar zonen heeft ze namelijk herinneringskisten gemaakt. En daar wilde ze deze graag in hebben. Ze vond het een fijne gedachte dat haar kleinkinderen ooit ook Gijs-koekjes zouden kunnen maken.

Dus klopte ik weer aan bij Laura. Geheel belangeloos leverde ze mij vier uitstekers, die ik weer doorstuurde naar de familie.

Hier eindigt mijn drieluik over Gijs Giraf. Blijf vooral haken, als je aan de slag bent gegaan. Ik blijf ze doorsturen.

Dàg Marijn. Bedankt voor jou.