De Natte Thee Tour

 zondag 21 februari 2021

Je weet het inmiddels wel. Ons enige vermaak buiten de deur bestaat momenteel uit wandelen.
Met werken vermaak ik me trouwens ook behoorlijk, maar dat telt even niet mee. 

We hadden al een aantal horeca tours gedaan, toen we de aankondiging lazen van de Natte Thee Tour.
Ik had eerst een beetje moeite met de titel, omdat deze flauw gejat was van diverse Rotterdamse initiatieven van de laatste jaren. Maar vooruit.

Vanwege onze sympathie voor het Delta Hotel en Café de Waal was onze interesse gewekt. 

Dit deelden we met Haagse Robbie, een collega van Wimmie. Heerlijke man, met een originele Haagse tongval en een enthousiasmerende dosis humor. Alleen viel er de laatste tijd niet zoveel te lachen in zijn leven. 

Ook al werkten ze tijdelijk niet meer samen, ze hielden contact. En omdat langzaam de zon weer door de wolken piepte, vroegen we hem en zijn vrouw mee.

Bij het Delta Hotel checkten we in. Vijf minuten later verlieten we hun terrein met in de ene knuist een beker koffie, aan de arm een tasje met een high tea to go en in de andere knuist een routebeschrijving.

Voor deze wandeling betaalden we een all in prijs. Alle versnaperingen onderweg waren al betaald.

Liepen we de week ervoor nog over de bevroren sneeuw in Dordrecht, deze dag mondde uit in een fantastische voorjaarsdag. Binnen één week ongeveer twintig graden temperatuur verschil.

Via de Maasboulevard en 't Platje draaiden we de Westhavenkade op, langs de Pelmolen en de in 2012 opgerichte Vulkaan Bierbrouwerij. 

Langs het huis van de allerkleinste kindervriend Bassie en het Griekse restaurant Delphi waar wij onze eerste date hadden en waar ik van hem Amaretto heb leren drinken. Daarna langs Malle Babbe, waar in een ver verleden de borrelnootjes door de lucht vlogen en iemand uit ons gezelschap de uitgang met de bezemkast verwarde.

Via de Grote Kerk, het stadhuis en De Markt passeerden we het kleine inpandige zwembadje, waar onze beiden jongens ooit hun eerste zwemlessen kregen.

Uiteindelijk kwamen we bij Café de Waal uit. Daar schonken ze in plaats van koffie en thee ook frisdrank, met een petit four.

En tot grote vreugde van de heren ook biertjes. Alles uit blik en met een rietje, maar hé, bier is bier.

Ze wisten er zelfs nog eentje voor onderweg te scoren. Mits ze er de broodzak omheen lieten zitten. Alsof zo niemand het in de gaten had...

Op het Veerplein gingen we er bij zitten.

En deden we ons tegoed aan de sandwiches zalm, ham en ei.

Vol gegeten vervolgden we onze weg. Terug door de Fransenstraat, de Peperstraat en helemaal de Hoogstraat uit.

Tot we uitkwamen bij Molen Aeolus. De molen die meer dan 350.000 omwentelingen per jaar maakt en waarvan jij nu denkt: hoe weet ze dat en wat heb ik er aan? Nou, niks, maar het stond gewoon in de routebeschrijving als weetje. En nou weet jij het ook.

Dit is de plek waar ik al mijn tarwe- en Zeeuwse bloem koop, in balen van twee en een halve kilo.

En door! Via de Westlandseweg draaien we de Hoflaan op en lopen door de mooie nieuwe wijk, door de poorten van de oude brandweerkazerne.

We passeren de negendertig meter hoge watertoren, waar nog niet zo lang geleden drie jaar aan verbouwd is tot een terras, restaurant en B & B kamers. Wat ik toen nog niet wist maar inmiddels wel, is dat het restaurant twee jaar open is geweest tot het in maart 2000 zijn deuren moest sluiten ten gevolge van de Corona crisis. En inmiddels zijn de eigenaren met pensioen gegaan en staat het geheel te koop. Zonde hoor.

Hier gingen we door de hekken het Hof in.

Het was er gezellig druk. Heel Vlaardingen was naar buiten getrokken. De speeltuin zat stampvol.

Bij het Pannenkoekenhuis hadden ze slim een tent buiten gezet waar ze voor hongerige passanten - jawel - pannenkoeken stonden te bakken.

Wij kregen ook. All in hè?

Voor we weer door gingen spekten we nog even met zijn vieren de trampoline pot.

Daarna verlieten we definitief het Hof, via de Hofsingel naar de - hoe kom je er op - Hoflaan.

Op de Oosthavenkade passeerden we nog het gebouw waar vandaan ik jarenlang wijkzuster 'speelde'. 

En daarna was onze wandeling snel beëindigd. 

Nog even langs de Pelmolen, waar vanaf 1924 peulvruchten verwerkt werden en wat tegenwoordig een appartementencomplex is. Bij het Delta Hotel kregen we een afsluitende mint banaan smoothie.
Onderin het tasje zaten nog twee ijzerkoekjes. Die bewaarden we voor bij de koffie thuis.

Al met al een fijne, zonnige, gezellige middag, waar absoluut veel gelachen werd.