Hij kent me

We hadden een hilarisch momentje. Jongste en ik. Hij bleek een probleem te hebben, dat ik voor hem kon oplossen.

Zodra ik hem uit de brand had geholpen, bedacht ik dat zijn monoloog waarmee hij mij tot actie over had gehaald, het bewaren waard was. 

Dus opende ik direct mijn whatsapp om een screenshot te gaan maken.

Maar. Hij kent me. Goed. Héél goed zelfs.

Hij is ook snel. Dit keer nèt een tikkie sneller dan ik. Want voor ik de kans kreeg op het juiste knopje te drukken, verdween de één na andere zin van mijn scherm.

Dit bleef over.

Hij kent me zó goed.