Doornroosje

Game- en slaaptijd. Eeuwig terugkerende onderwerpen in Huize Schuurmans.

We hebben er afspraken over. Zó laat kom je uit The Mancave. Zó laat ben je in je slaapkamer om je voorbereidingen te treffen voor de nacht en morgen. Zó laat gaat het licht uit.

Uit alle macht probeert hij ze altijd te ontduiken. Of ze opnieuw ter discussie te stellen. Of ze te rekken.

Mijn geduld is op. Ik word inmiddels doodziek van die herhalingsgesprekken.

Zojuist. Hij hing beneden op de bank. Dat is uitzonderlijk, maar de toegang tot de mancave was hem dan ook ontzegd. Vanwege zo'n vervelende herhalingsdiscussie tijdens het avondeten, na-etterend als toetje. Dus ja, wat moet je dan anders doen? Hij hééft gewoon niets anders te doen. Vindt hij.

"Moet jij niet eens naar boven?"
"Ik moest toch 'gezellig' op de bank komen zitten?"
"Half elf het licht uit hè?"
"Huh? Hoezo?"
"Hoelang is dat al zo? Ik heb het geloof ik maar een keer of drie tegen je gezegd vanavond."
"Maar ik hoef pas om kwart voor elf naar school, voor die toets!"
"Nou en? Je kent onze afspraak toch?"
"Ik dacht dat je een grapje maakte."

Hij stampvoet richting de gang. Onderweg hoor ik hem mompelen:
"Maar dan kan ik elf uur lang slapen. Ik ben toch fucking Doornroosje niet!" 

Daarom hou ik nou zo van dat ventje. Zo vol humor, zo fucking gevat.