Maar de winter heeft geen haast. Waar ik vorige maand bijna dagelijks zat te wachten op de weeromslag en de eerste sneeuw, ga ik deze maand toch ècht geloven dat hij niét komt dit jaar.
Als ik buiten loop, hoor ik de lente in de geluiden die de vogels maken. Ik zie de lente in de sneeuwklokjes in de tuin. Zou het?
Nog even een terugblik naar vorige maand; nog even stil staan en genieten van wat was.
Er wordt hier in huis veel sport gekeken op TV. Door het enorme aanbod, kijk ik steeds minder mee. Tot het ècht spannend wordt. Dus als op de eerste dag van 2014 de finale om het PDC World Darts Championship wordt gespeeld, kijk ik mee. En zie ik Michael van Gerwen de terechte winnaar worden.
Op 3 januari heb ik mijn eerste ren-kilometers van 2014 gemaakt. Een Nieuwjaarsklapper.
Het was in vele opzichten een apart rondje.
Schiedam - Polderweg, Overschie, van Nelle, Neptunus, Sparta, Schiedam, Bowling, Polder.
Veel stoplichten onderweg, dus wachten. Drie plaspauzes.
Eén stop bij de bowling om even bij de jongens met opa te kijken.
In de 11e km support van Mo en Ap langs de kant. Dat was nog eens een leuke verrassing :-).
Laatste 3 km. stijf wind tegen in de polder + angstig dichterbij komende onweer. Doorlopen dus, voor zover ik dat nog kon ;-). Laatste 500 meter nog net in een enorme hoosbui, zodat ik alsnog tot op mijn ondergoed verzopen was.
Wél de langste afstand tot nu toe achter de rug. 18 Kilometer.
Moe, maar voldaan dus.
Met Jongste bezoek ik voor het eerst de Vlaardingse bioscoop.
En met Fritsie kan ik eindeloos kroelen.
En zo komt de kerstboom dit jaar aan zijn eind.
De polder licht mooi op 's ochtends, tijdens mijn bezorgrondje.
Daar 10 km gerend met een groot deel van 'mijn' Run2Feedt-team en afgesloten met een cappuccino.
Vervolgens aanschuiven bij een heerlijke brunch in Huize Kooijman.
Thuis douchen, wandelschoenen aan en met Wimmie 8 km door de zonnige polder gewandeld en onderweg wat caches gevonden.
Daarna zitten met de benen omhoog, met warme koffie naast me. Heerlijk. Het kan me niet vaak genoeg zondag zijn.
Een gezellig logeerpartijtje in de Kerstvakantie.
Op een andere zondag in januari holde ik mijn eerste Halve Marathon.
Wat is dat toch met kleine katjes? Waarom altijd op je hoofd liggen? Ook midden in de nacht als HIJ uitgeslapen is, maar IK nog lang niet. Een oorverdovend geknor zorgt er dan voor dat je niet meer verder slapen kan.
Toch is en blijft Fritsie een lieve schat. Ondanks de nachten dat we ruzie met hem hebben, omdat hij dan alleen maar wil miauwen en aan deuren wil krabben. Hij moét en zal dan bij de jongens op de kamer, maar als hij vervolgens op hun hoofd gaat liggen, doen zij geen oog meer dicht. Dat kan natuurlijk niet als ze gewoon naar school toe moeten.
Ik heb ook een nacht van 4 tot 5 uur met een dekentje op de bank gelegen om hem boven weg te houden. Gekkenwerk natuurlijk. Om te voorkomen dat hij de nacht en dag omdraait jagen we hem overdag nu wat meer op. Slapen doen we hier in huis 's nachts. Daar moet ie maar aan wennen.
Ik zei het toch: de lente komt er aan.
Ik maakte een selfie. En zie een tevreden en trotse blik. Die sprintjes heb ik toch maar mooi volbracht in mijn eentje. Wat een discipline ha ha.
