De jongens zijn op school en het brood gehaald. Ik fiets over de Kerkweg en realiseer me dat ik vogels hoor en de lucht om me heen licht is.
Ik besef: vandaag moet het gebeuren!
Deze dag zal ik een begin maken met Mijn Actieplan. Meer bewegen, meer afstand nemen van thuis, meer ontdekken van wat de omgeving te bieden heeft, meer de natuur in en meer stilstaan bij mezelf!
Rond 10 uur zit ik in de auto te klooien met de zuignap van Perry die maar niet wil hechten aan de voorruit. Maar hij moet, want aan hem ontleen ik mijn zekerheid.
Zelfs als hij me, nog maar net de wijk uit, de Kandelaarweg op laat draaien, ben ik nog vol vertrouwen.
Dat blijft ook zo, maar tjemig, wat een weg is dat zeg. Prima om te fietsen, maar met de auto zou ik het niet graag nog eens doen. En dan heb ik nog geluk weinig tegenliggers te treffen.
Al snel kom ik op bekend terrein en zie ik de Makro opduiken, precies vanaf de kant tegengesteld aan die ik eerder al eens nam. Dat was dus de eenvoudige kant geweest.
Niet veel later passeer ik De Hodenpijl, ook op een voor mij bekende weg, op weg naar huis. Naar huis??
Voor me doemt Maasland op. Perry houdt duidelijk van de snelste weg, niet van de prettigste rijroute.
Om half elf parkeer ik de auto bij de Tiendweg.
De vliegbewegingen in de lucht, het zonlicht en het wuivend riet
maken dat ik me fijn voel.
Ik loop naar het water en volg het pad richting het dorp Schipluiden.
Het is een prachtig dorp.
Met grappige tegenstellingen, mooie details, historische panden,
het oude Raadhuis en Bakker Hoek.
Me and my shadow.
Ik heb genoten!