Ik bak de oliebollen. Of als ik het goed wil zeggen, de rozijnenbollen.
De jongens steken in de tuin wat vuurwerk de lucht in.
We proeven de bolletjes.
En de oudste twee mannen klussen op zolder samen verder. Je zoon leren decoupeerzagen. Dat hoort ook bij opvoeden.
Inmiddels zijn de appelflappen ook klaar.
En komt Jongste met zijn vriend, even moe van het op straat slenteren en vuurwerk knallen, ook een bol keuren. Ik krijg van Vriend een negen. Niet gek, toch?
Als de duisternis invalt leggen we alles neer. We maken ons op voor de laatste avond van dit jaar.
Hiermee komt ook mijn 365-dagen project tot een eind. 365 Dagen lang maakte ik overal Een Punt van. Er is zo een jaaroverzicht ontstaan, vol kleine en grootse gebeurtenissen in ons (gezins)leven. Erg leuk om in terug te bladeren en stil te staan bij dat wat het leven leven maakt.
Wat nu?
Het is me regelmatig gevraagd de laatste tijd.
Ik blijf gewoon stukjes maken voor op dit blog, want dat vind ik veel te leuk. Maar niet meer persé van elke dag één. De teugels mogen vanaf nu weer vieren.
Bedankt voor het meelezen!